بسم الله الرّحمان الرّحیم
چند لحظه از سخنرانی حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
(متن صوت بالا):

چراییِ مستجاب‌الدّعوه‌بودن یک حمّال

یک حمّالی، یعنی: کسی که کارش حمل بار بوده ـ خدا همه‌شان را حفظ کند. ـ داشت راه می‌رفت. دید یک جایی مردم دهان‌ها وامانده. چه خبر است؟ دید نگاه‌ها بالا است. نگاه کرد بالا. دید یک بچه‌ای از آن طبقۀ مثلاًچندم دارد می‌افتد.

گفت: «خدایا! این بچه را نگه دار.» بچه بین زمین و آسمان ایستاد، توقّف کرد؛ بعد، آرام‌آرام‌ آرام‌آرام، انگار روی پر قو دارند می‌آوردندش! آمد، آمد، آمد، در دست این باربردار، این حمّال، قرار گرفت!

مردم دوْرش جمع شدند. گفتند: «از اولیاءاللّهی تو؟ صاحب مقامات ملکوتی [هستی]؟» گفت: «نه بابا! این خبرها نیست.» گفتند: «آخر چه‌جوری شد؟ تو، به خدا گفتی: ‹خدایا! این را نگه دار.›؛ وگرنه، با این سرعت، هر کسی می‌آمد پایین، دیگر مخ می‌ترکید. به دعای تو ایستاد؛ بعد هم آرام‌آرام آمد تا در آغوش تو قرار گرفت. معلوم است که از غیب، آن بچه حفظ شده.» گفت: «من یک عمر، هر چه خدا گفت، گفتم چشم. یک بار هم من از خدا چیزی خواستم، خدا گفت چشم.»

#استجابت دعا، #اطاعت از خدا، #بندگی، #دعا