حضرت خدیجه علیها السّلام (خدیجه، همسر خوب پیمبر)
بسم الله الرّحمان الرّحیم
شعری از حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ درباره‌ی امّ‌المؤمنین، حضرت خدیجه ـ سلام الله تعالی علیها. ـ :
خديجه، همسر خوب پيمبر،
خدا را بر خدايى كرد باور (1)
بوَد او مؤمن اوّل، كه ايمان
ز دل آورْد بر شُويَش، پيمبر، (2)
حمايت كرد از اسلام و قرآن
هميشه بر پيمبر بود ياور
محمّد چون پيمبر شد، به او گفت:
«بيا بانو! به من ايمان بياور»
بگفت: «آورده‌ام ايمانْ من از پيش
به اين كه می‌شوى بر خلقْ رهبر
وز اين رو من به تو دلبسته هستم
گُزيدم من تو را بر خويش همسر
تمام مال و جان و هر چه دارم
به تو بخشيدم اى روح مطهّر! (3)
به هر جايى كه خواهى، مصرفش كن
شود تا عالَمى با حقْ منوّر»
پيمبر با لب خندان به او گفت:
«به تو مژده دهم از حىّ داور (4)
كه يزدان در اِزاى خدمت تو
عنايت می‌كند بهر تو دختر (5)
گذارم نام او را “فاطمه” من
كه فاطِم هست او در روز مَحشَر (6)
همين بس مَنزِلتْ او را هميشه
كه گردد بر امام شيعهْ همسر (7)
نديده چشم دنيا مثل آن دو
كه با هم مهرْبان باشند و هم‌بَر (8)
به دنيا خواهد آمد اى خديجه!
از آنان چار فرزند مُوَقَّر (9)
يكى باشد حسن، ديگر حسين است
امام و رهنما باشند و دلبر
دو دختر، نامشان كلثوم و زينب
كه هر دو بر زنان باشند زيور»
خديجه شاد شد از اين خبر، گفت:
«فِداى تو شَوَم اى نور اَنوَر! (10)
به اين مژده، دلم را شاد كردى
ـ خدا اجرت دهد اى پاکْ‌گوهر! ـ
كه روزى می‌كِشم در بَر چو جانش
بگويم: فاطمه؛ اى جان مادر! (11)
ز من هم در قيامت كن شَفاعت
كه باشد از تو در آن‌جا ميسّر»
پيمبر، شاد شد از شادى او
بگفتا بر خديجه قول ديگر:
«دهَم مژده به تو از سوى اللّه
كه نسل ما از او گردد مُكَثَّر (12)
به قرآن سوره‌اى با نامش آيد
بوَد آن، سوره زيباى كوثر
دوام هر چه سادات است، از او
در اين دنيا همه بر خلق، سَرور» (13)
«بِنيسى»، عاشق سادات باشد
الاهى! مِهر او گردد فزون‌تر (14)
1) پیمبر: پیامبر.
2) شوی: شوهر.
3) مطهّر: پاک‌شده، مقدّس.
4) حیّ: (خداوند) زنده. داور: قاضی، کسی که بین خوب و بد حکم می‌کند.
5) یزدان: خدا. اِزا: برابر، مقابل.
6) فاطم: رانده‌شده از آتش دوزخ. روز محشر: روز قیامت.
7) منزلت: مقام.
8) هم‌بر: همتا / همنشین / همراه.
9) موقّر: باوَقار و بردبار و محترم و بزرگوار و باشُکوه / آزموده‌ی خردمند.
10) انور: روشن‌تر، درخشان‌تر.
11) بر: آغوش.
12) مکثّر: افزوده‌شده. مقصود، زیاد است.
13) خلق: مردم.
14) مِهر: مَحبّت. فزون‌تر: بیش‌تر.
