شرایط استجابت دعا (از خدا خواهم به من حِشمت دهد)

بسم الله الرّحمان الرّحیم

شعری از مرحوم حجّة‌الحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ با شرح آن به قلم فرزندشان (حاج‌آقا اسماعیل):

از خدا خواهم به من حِشمت دهد
او حكيم است و به من حكمت دهد

(از خدا می‌خواهم که به من شُکوه دهد و نیز از او که حکیم است، می‌خواهم به من حکمت دهد.
حشمت: شُکوه و عظمت.)

آنچه داده بر حكيمان جهان
از همان بر من كمى خِلعت دهد

(از آنچه به حکیمان جهان داده است، به من کمی هدیّه دهد.
خلعت: جامۀ دوخته که بزرگی به کسی بخشد، هدیّه.)

بر دل من عشق و عرفان و صفا
مِهر خود بر من بِلامِنّت دهد

(به دل من عشق، عرفان، صفا و مَحبّتش را بدون منّت دهد.
مِهر: محبّت. عرفان: شناختِ واقعی خداوند والا.)

روزوشب بودم در اين افكار خويش
می‌شود بر من چنين نعمت دهد؟

(روزوشب در این اندیشه‌هایم بودم و در فکر این که آیا می‌شود که به من این‌چنین نعمت‌هایی دهد.)

گفت بر من عاشقى شوريده‌حال:
«هر چه خواهى از خدا رَفعت، دهد

(عاشقی که خدا او را جذب خود کرده بود، به من گفت: «هر چقدر از خدا رفعت بخواهی، می‌دهد.
شوریده‌‌حال: مجذوب، کسی که خداوند والا او را جذب خودش می‌کند و برای خودش برمی‌گزیند و به مقامات عالی می‌رساند. هر چه: هرچقدر. هر هرفعت: بلندمرتبه‌شدن.)

شرط آن، اخلاص و اعمال نكو است
آن‌گه از او خواه در خلوت، دهد

(شرطش اخلاص و اعمال نیکو است؛ سپس از او در خلوت بخواه؛ که می‌دهد.)

هر كه بر سويش رَوَد در نیمه‌شب
حق به او، هم نور و هم عزّت دهد

(هر کسی که در نیمه‌شب به سوی خدا برود [و با عبادت شب‌زنده‌داری کند]، خدا به او، هم نور و هم عزّت می‌دهد.
حق: از نام‌های خداوند والا.)

زيور انسان به تقوا هست و بس
او به تقوا حشمت و بَهجت دهد

(زینت انسان، فقط به تقوا است. خدا به سبب تقوا شُکوه و شادی می‌دهد.
زیور: زینت، آنچه با آن آرایش کنند. بس: فقط. بهجت: شادی.)

تو عمل را همره اخلاص کن
تا خداوندت بسى شَوكت دهد

(تو اعمال صالحت را همراه اخلاص کن تا خداوند به تو عظمت فراوان دهد.
بسی: زیاد. شوکت: عظمت و شُکوه، بزرگواری.)

قُرب حق را باش جويا هر زمان
تا به تو او دولتِ قُربت دهد

(در هر زمان، جوینده‌ی نزدیک‌شدن به خدا باش تا او به تو این دارایی و خوشبختی را عنایت کند.
قرب و قربت: نزدیک‌شدن به خدا. جویا: جوینده، جستجوکننده. دولت: دارایی، خوشبختی.)

رحمت وى را طلب كن با عمل
حضرت رحمان به تو رحمت دهد

(با اعمال صالح، رحمت او را درخواست کن تا خداوند مهرْبان، رحمتش را شامل حالت کند.
وی: او. رحمت: مهرْبانی. طلب‌ کن: درخواست کن، رحمان: از نام‌های خداوند والا و به معنای کسی که به همه مهربانی می‌کند.)

اى “بِنيسى”! سعى كن صادق شَوى
با صَداقت، حق به تو الفت دهد»

(اى “بِنيسى”! بکوش که اهل صَداقت شَوی[؛چون] خدا به سبب آن به تو دوستی و همدمی [با خودش را] می‌دهد.
صداقت: درستکاری، راستگویی. الفت: دوستی، همدمی.)

#اخلاص، #تقوا، #تهجد، #دعا، #صدق، #عمل صالح، #قرب