خاتون صحرا، آفتاب،‏‏ آهسته می پژمرد هر در به سمت گردبادی خسته وامی شد هر روز صدها آفتاب نورس و نوپا در خاک می خوابید و خرمایی خدا می شد! ماهی که بی ایمان به آب شور دریا بود هر روز راه رود را... ادامه متن

مرحوم شیخ رجبعلی خیّاط می گفت: «مدّتی گرفتاری داشتم و هر دعایی می خواندم،‏ اثر نمی کرد. عرض کردم: خدایا! این دعاها را به مردم گرفتار می گویم. آن‏ ها می خوانند و حاجت خود را می گیرند؛‏ ولی چر... ادامه متن

نُخستین کس که در مدح تو شعری گفت، آدم بود شروع عشق و آغاز غزل شاید همان دَم بود نُخستین اتّفاق تلخ تر از تلخ در تاریخ که پشت عرش را خم کرد، یک ظهر محرّم بود مدینه نَه، که حتّی مکّه دیگر جای... ادامه متن

قندیل و شمعدان و چراغان آیینه و بلور و کبوتر تا چشم کار می کند، این جا جمعیّت است و نور و کبوتر امشب کبوتر دل تنگم مهمان آشیانه ی آقا است امشب تنم نشسته در آشوب گویی نِقاره خانه ی آقا است آق... ادامه متن

پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ کودکی را در راه دید. حضرت نشست و او را بغل گرفت و با وی مهربانی کرد.      [اصحاب] از علّت این اظهار لطف و مهربانی پرسیدند. پیامبر خدا ـ صلّی الله... ادامه متن

۱. آن حضرت برای امام جواد _ علیه السّلام. _ هنگامی که نوزاد و در گهواره بود، در طول شب لالایی می خواند یا سخنانی می گفت که خوشش بیاید و شاد شود. ۲. برای او موز پوست کَند و در دهانش گذاشت. ۳.... ادامه متن