? امشب اَفلاک، نورباران شد
مبعث خاتم رسولان شد
(? افلاک: آسمان ها. ? مبعث: زمان بعثت و برانگیخته شدن به پیامبری.)
? گفت جَِبریل: «خوان به نام خدا
خلق کرد آنچه را که انسان شد»
(? جَِبریل: جبرائیل که از بزرگ ترین فرشتگان است. ? خوان: بخوان. ? این بیت، اشاره به نُخستین آیاتِ نازل شده، یعنی: آیات آغازین سوره ی مبارکه ی علق، است: اِقرَأ بِاسمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ ۱⃣ خلَقَ الاِنسانَ مِن عَلَقٍ ۲⃣؛ بخوان به نام پروردگارت که آفرید؛ انسان را از خونِ بسته آفرید.)
? خواند احمد، پیمبر مُرسَل،
آیه ی «اِقرَأ بِاسم» و، قرآن شد
(? پیمبر: پیامبر. ? مرسَل: فرستاده شده [از سوی خدا]، پیام آور.)
? چونکه وحی از امین گرفت امین
دید قلبش حکیم و فَرزان شد
(? امین: امانتدار. مقصود از «امین» نُخست، جبرئیل و مقصود از «امین» دوم، پیامبر اعظم _ صلّی الله علیه و اله و سلّم. _ است. ? حکیم: دانا، فرزانه. ? فرزان: حکیم.)
? راه افتاد سوی خانه ی خود
هستی از نور او درخشان شد
(? هستی: جهان. ? درخشان: روشن، روشنی دهنده.)
? ماه و خورشید و آسمان و زمین
بر رسولیش گرمِ اِذعان شد
(? رسولیش: پیامبری اش. ? اذعان: تصدیق.)
? ماجَرای نُبوّتش را گرفت
زین بشارت، خدیجه، شادان شد
(? زین: از این. ? بشارت: خبر خوش. ? شادان: شاد، خوشحال.)
? گفت بانو به برترین مُرسَل:
«سخن تو کلام یَزدان شد
(? برترین: عالی ترین. ? مرسَل: فرستاده شده [از سوی خدا]، پیام آور. ? کلام: سخن. ? یزدان: خدا.)
? سال ها انتظار بود مرا
آنچه می خواستم، در امکان شد»
(? در امکان: ممکن، دست یافتنی.)
? همسر او است بانوی اوّل
که مسلمان و ز اهل ایمان شد
(? ز: از.)
? جان و مالش فِدای احمد کرد
پیش حق در شُمار نیکان شد
(? حق: از نام های خداوند والا. ? در شُمار: جزو.)
? اوّلین مؤمن است حیدر پاک
آن که مولای ما و سلمان شد
? «داستانی» همیشه می نازد
به علی، آن که شاه مردان شد
? باغستان بِنیسی.
