بسم الله الرّحمان الرّحیم
شعری از حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ درباره‌ی بعثت حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم. ـ :
امشب اَفلاک، نورباران شد
مبعث خاتم رسولان شد (۱)
گفت جَِبریل: «خوان به نام خدا
خلق کرد آنچه را که انسان شد» (۲)
خواند احمد، پیمبر مُرسَل،
آیه‌ی «اِقرَأ بِاسم» و، قرآن شد (۳)
چون که وحی از امین گرفت امین
دید قلبش حکیم و فَرزان شد (۴)
راه افتاد سوی خانه ی خود
هستی از نور او درخشان شد (۵)
ماه و خورشید و آسمان و زمین
بر رسولیْش گرمِ اِذعان شد (۶)
ماجَرای نُبوّتش را گرفت
زین بشارت، خدیجه، شادان شد (۷)
گفت بانو به برترین مُرسَل:
«سخن تو کلام یَزدان شد (۸)
سال‌ها انتظار بود مرا
آنچه می‌خواستم، در امکان شد» (۹)
همسر او است بانوی اوّل
که مسلمان، وز اهل ایمان شد (۱۰)
جان و مالش فِدای احمد کرد
پیش حق در شُمار نیکان شد (۱۱)
اوّلین مؤمن است حیدر پاک
آن که مولای ما و سلمان شد
«داستانی» همیشه می‌نازد
به علی، آن که شاه مردان شد
۱) افلاک: آسمان‌ها. مبعث: زمان بعثت و برانگیخته‌شدن به پیامبری.
۲) جبریل: جبرائیل که از بزرگ‌ترین فرشتگان است. خوان: بخوان. این بیت، اشاره به نُخستین آیاتِ نازل‌شده، یعنی: آیات آغازین سوره‌ی مبارکه‌ی علق، است: اِقرَأ بِاسمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ خلَقَ الاِنسانَ مِن عَلَق؛ بخوان به نام پروردگارت که آفرید؛ انسان را از خونِ بسته آفرید.
۳) پیمبر: پیامبر. مرسَل: فرستاده‌شده [از سوی خدا]، پیام‌آور.
۴) امین: امانتدار. مقصود از «امین» نُخست، جبرئیل و مقصود از «امین» دوم، حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم. ـ است. حکیم: دانا، فرزانه. فرزان: حکیم.
۵) هستی: جهان. درخشان: روشن، روشنی‌دهنده.
۶) رسولیش: پیامبری‌اش. اذعان: تصدیق.
۷) زین: از این. بشارت: خبر خوش. شادان: شاد، خوشحال.
۸) برترین: عالی‌ترین. کلام: سخن. یزدان: خدا.
۹) در امکان: ممکن، دست‌یافتنی.
۱۰) وز: و از.
۱۱) حق: از نام‌های خداوند والا. در شمار: جزو.
