پرسشهای حدیثی

امام سجّاد ـ علیه السّلام. ـ فرمودهاند: «دعا بلای استوارگشته را نیز برمیگرداند.» (کافی، ج ۲، ص ۴۶۹). چگونه این اتّفاق رخ میدهد؟
همچنین بلاهایی هست که نازل شده و اگر برای رفع (= برطرفشدن) آنها دعا نشود، حتماً و صددرصد ادامه پیدا میکنند و دعا مانع ادامهیافتن آنها است.
آیا دربارۀ نظمداشتن در کارها، روایتی وجود دارد؟
جملۀ «هَیهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ» یعنى چه؟
لطفاً چند حدیث بسیارجالب دربارۀ نماز جماعت بیان کنید.
حضرت رسول اکرم ـ صلّى الله علیه و آله و سلّم. ـ فرمودند: «مَن صَلَّى الخَمس فى جَماعَةٍ فَظُنّوا بِهِ خَیرًا؛ کسى که پنج نماز [واجب شبانهروز] را با جماعت بخواند، به او گُمان نیک ببرید.»
حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ نقل کردهاند که حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم. ـ فرمودهاند: «لا صَلاةَ لِمَن لَمیُصَلِّ فِى المَسجِدِ مَعَ المُسلِمینَ؛ اِلّا مِن عِلَّةٍ؛ نماز ندارد کسى که در مسجد با مسلمانان نماز نگزارد؛ مگر از روی عذر (شرعی).»
خود حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ فرمودند: «اَلصَّلاةُ فى جَماعَةٍ تَفضُلُ عَلىٰ کُلِّ صَلاةِ الفَردِ بِاَربَعَةٍ و عِشرینَ دَرَجَةً؛ تَکونُ خَمسَةً و عِشرینَ صَلاةً؛ نمازى که با جماعت خوانده شود، ۲۴ برابر، برتر از نمازى است که بهتنهایى خوانده شود؛ پس، یک نماز با جماعت، ۲۵ نماز است.»
حضرت لقمان ـ علیه السّلام. ـ به فرزندش فرمود: «صَلِّ فِى الجَماعَةِ؛ و لَو عَلىٰ رَأسِ زُجٍّ؛ نماز را با جماعت بخوان؛ اگرچه بالای نیزه (باشی)!»