وفا کنیم و ملامت کَشیم و خوش باشیم

4 هفته پیش

127

حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی

شنبه‌شب، ۶ / ۱۱ / ۱۴۰۳، در هیأت عصمة‌الزّهراء ـ علیها السّلام. ـ به مناسبت سالروز شهادت حضرت امام کاظم ـ سلام اللّه تعالی علیه. ـ دربارۀ «کَظم‌غیْظ» و به تعبیر دقیق‌تر: دربارۀ «حِلم» آن حضرت سخنرانی کردم.

در آن سخنرانی گفتم که آن حضرت نه‌تنها در برابر «بدی‌ها و کوتاهی‌های دیگران در حقّ ایشان»، خشمگینانه عمل نمی‌کرد و خشمگینانه سخن نمی‌گفت، بلکه اصلاً خشمگین نمی‌شد ـ این، اوج حِلم است. ـ و حتّی به آنان نیکی هم می‌کرد.

به تعبیر عارف اِستَهباناتی:

صاف‌دل، غمگین نمی‌گردد ز حرف جان‌خراش / جای زخم تیر در آب روان، معلوم نیست

چقدر این فرمودۀ حضرت امام سجّاد ـ سلام اللّه تعالی علیه. ـ زیبا است: «من خوشم می‌آید از مردی که هنگام خشمش حلمش او را درک می‌کند (و او حلم می‌ورزد)؛ اِنّهُ لَیُعجِبُنِی الرَّجُلُ اَن یُدرِکَهُ حِلمُهُ عِندَ غَضَبِهِ.» (۱)!

وفا کنیم و ملامت کَشیم و خوش باشیم / که در طریقت ما کافِری است رنجیدن (۲)

حضرت رسول اکرم ـ صلّی اللّه علیه و آله و سلّم. ـ فرمودند: «گشاده‌رویی، زینت حلم است؛ بَسطُ الوَجهِ زینَةُ الحِلمِ.» (۳).

مردی به بنده گفت که گاهی من در بیرون خانه از کسی یا ماجَرایی ناراحت می‌شوم و هنگامی که به خانه برمی‌گردم، ناراحتی‌ام را بر سر همسرم خالی و سخنان زشتی به او بار می‌کنم؛ امّا او سکوت می‌کند و پس از این که ناراحتی‌کردنم پایان می‌یابد، او به من لبخند می‌زند و من شرمنده‌اش می‌شوم و از او عذرخواهی می‌کنم.»

***

همان‌جا یکی از اعضای این هیأت گفت: «حاج‌آقا! مادرشوهرم با من تندی می‌کرد؛ امّا من نه‌تنها با او به بدی مقابله نمی‌کردم، بلکه هر گاه به من بد می‌گفت، به او نگاه (ناراحت و تند) نمی‌کردم و پس از این که سخنانش زشتش تمام می‌شت، به او لبخند هم می‌زدم. هر گاه شوهرم هم به من بد می‌گوید، به اتاق می‌روم و در را می‌بندم و با او به بدی مقابله نمی‌کنم.»

کظم غیظ عاشقان در مشکلات زندگی / گوشه‌ای از لطف بی‌حدّ امام کاظم است (۴)