نکاتی خواندنی درباره‌ی امامزاده علیّ بن جعفر (علیهما السّلام)
بسم الله الرّحمان الرّحیم
نکاتی خواندنی درباره‌ی امامزاده علیّ بن جعفر ـ علیهما السّلام. ـ که آن‌ها را با توجّه به کتاب «سبزپوشان» (نگاهی به زندگینامه‌ی امامزادگان مدفون در شهر قم) نوشته‌ام:
1. کوچک‌ترین پسر حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ بود (ص 158).
2. معتقد به امامت پدرش، برادرش (حضرت امام کاظم)، برادرزاده‌اش (حضرت امام رضا)، نوه‌ی برادرش (حضرت امام جواد) و پسر ایشان (حضرت امام هادی) ـ سلام الله تعالی علیهم ـ (ر.ک: ص 165، 171، 176 و پس از آن، و ص 186) بود و این یعنی: تسلیم کامل در برابر امامت.
3. راوی نقل کرده است که من دو سال در نزد او بودم و هر حدیثی را که او از امام کاظم ـ علیه السّلام. ـ شنیده بود و نقل می‌کرد، می‌نوشتم.
روزی در مسجدالنّبی ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ در محضرش نشسته بودم که امام جواد ـ علیه السّلام. ـ وارد شد.
او برجست و بدون کفش و عبا، نزد آن حضرت رفت، دست ایشان را بوسید و احترام کرد.
امام جواد ـ علیه السّلام. ـ به او فرمود: «ای عمو! بنشین. خدا بر تو رحمت کند.» او گفت: «آقای من! چگونه من بنشینم؛ در حالی که شما ایستاده‌اید؟»
هنگامی که [صحبت آنان پایان یافت و] علیّ بن جعفر به جایگاهش برگشت، اصحابش او را سرزنش کردند و گفتند: «شما، با این که عموی پدر او هستید، این‌چنین [فروتنانه] با او رفتار می‌کنید؟»
او ریشش را با دست گرفت و گفت: «خاموش باشید! اگر خداوند عزیز و جلیل، [صاحب] این ریش را شایسته[ی امامت] ندانست و این کودک را شایسته دانست و به او چنین مقامی داد، من فضیلت او را انکار کنم؟ پناه بر خدا از سخن شما! من بنده‌ی او هستم!» (ص 177 و 178).
4. در ماجَرای دیگری، کسی از او پرسید: «شما با این سنّ زیاد و با این مقام[های علمی، معنوی و اجتماعی] و در حالی که فرزند امام صادق ـ علیه السّلام. ـ هستید، درباره‌ی این نوجوان [= حضرت امام جواد ـ سلام الله تعالی علیه. ـ ] چنین می گویی [که ایشان امام است]؟»
او پاسخ داد: «تو را چیزی جز شیطان نمی‌بینم! چه کنم اگر خدا او را شایسته[ی امامت] دیده؛ امّا این ریش سفید را برای آن، اهل ندانسته است؟» (ص 180).
5. همچنین نقل شده است که او برخاست و کفش‌های حضرت امام جواد ـ سلام الله تعالی علیه. ـ را جفت کرد تا ایشان بپوشند (ص 179).
6. فرموده است: «همگام با برادرم، در حالی که ایشان خانواده‌اش را همراه داشت، چهار بار، پیاده به عمره مشرّف شدم. یک بار 26 روز، بار دیگر 25 روز، دیگربار 24 روز و بار آخِر 21 روز طول کشید.» (ص 166).
7. مسائل بسیاری را از برادرش، حضرت امام کاظم ـ سلام الله تعالی علیه. ـ ، روایت کرده است (ص 166).
8. شیخ مفید ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ نوشته است: «علیّ بن جعفر و برادرش، اسحاق، دو شخصیتی هستند که هیچ کس در فضیلت و تقوای آنان اختلاف نکرده است.» (ص 184).
برخی گفته‌اند که قبر شریف ایشان در گلزار شهدای شهر قم است؛ اگرچه نظر بعضی دیگر این است که امامزاده‌ی مدفون در آن‌جا، از نوادگان ایشان است و قبر شریف خود ایشان، در منطقه‌ی عَریض شهر مدینه‌ی منوّره می‌باشد.
برای این نگاشتهی زیبا و پندآموز متشکّرم.