مسیر خوشبختی (نماز)، جلسه‌ی 1397/3/2

بسم الله الرّحمان الرّحیم

این متن، نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی در روز چهارشنبه، 1397/3/2، با موضوع مسیر خوشبختی است.

بر طبق حدیث شریف، اگر کسی نمازی را ترک کند تا به کار دیگری برسد، تا یک سال با هیچ عمل خوب دیگری نمی‌تواند بهشتی شود!

     نماز، مناجات انسان با خداوند بزرگ و مهرْبان است؛ چنانکه قرآن‌خواندن، مناجات خداوند والا با انسان است.

     نماز برای بعضی مانند باری سنگين و کوهی بزرگ است و توانايی تحمّل آن را ندارند؛ امّا نماز برخی همراه با خشوع و فروتنی نسبت به خداوند والا است و اگر آنان یک نماز را سهواً از دست بدهند، به فكر فرومی‌روند كه اين، نتيجه‌ی كدام كار نادرستشان است.

     بر طبق حدیث شریف، اگر کسی نماز صحیح و با حضور قلب بخواند، نمازش به سوی آسمان صعود می‌کند؛ در حالی که نورش اطرافش را روشن می‌سازد و درهای آسمان برای آن گشوده می‌شوند و به کسی که آن را خوانده است، دعای خير می‌كند و می‌گوید:‌ «مرا حفظ كردی؛ خدا تو را حفظ كند.» و فرشتگان بر چنین نمازگزاری درود می‌فرستند؛ ولی اگر کسی نمازش را ناقص بخواند، نمازش تاریک است و درهای آسمان به روی آن بسته می‌شوند و چنین نمازی کسی را که آن را خوانده است، نفرین می‌کند و به او می‌گوید: «مرا تباه کردی؛ خدا تو را تباه کند.» و این نماز به صورتش کوبیده می‌شود!