سرانجام اعمال، جلسه‌ی 1397/3/12
بسم الله الرّحمان الرّحیم
این متن، نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی در روز شنبه، 1397/3/12، با موضوع سرانجام اعمال است.
حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ در ادامه‌ی سخنرانی مفصّل آخِرشان فرمودند: «ای مردم! در امّت من سی دروغگو خواهند بود که نُخستین آنان صاحب صَنعاء و صاحب يَمامه هستند.»
در این بخش حدیث شریف، حضرت از آینده خبر می‌دهند و این علم غیب، از معجزات آن حضرت و نشانه‌های پیامبریِ ایشان است.
مقصود از صاحب صنعاء، اَسوَد بن کعب عَنَسی است که در زمان ابوبکر ادّعای پیامبری کرد و کشته شد و مقصود از صاحب یَمامه، مُسَیلَمه‌ی کذّاب است که در زمان عمَر ادّعای نُبوّت کرد و به دست وحشی، قاتل حضرت حمزه، کشته شد.
سپس حضرت فرمودند: «ای مردم! كسی كه خداوند ـ عزّ و جل. ـ را ملاقات كند، در حالی كه مخلصانه شهادت دهد هيچ معبودی جز خدا نيست و این شهادت‌دادن را با غیر آن نیامیزد، وارد بهشت می‌شود.»
حضرت امیرالمؤمنین ـ سلام الله تعالی علیه. ـ برخاستند و عرض کردند: «ای رسول خدا! پدرم و مادرم فِدای شما! چگونه آن را مخلصانه بگوید و چیزی را با آن نیامیزد؟ این (مطلب) را برای ما شرح بده تا آن را دریابیم.»
حضرت فرمودند: «(این که) از روی حرص به دنیا و جمع‌آوری آن از غیر حلالش و خشنودبودن به دنیا (نگوید) و اقوامی هستند كه سخنان نیکان را می‌گویند و عمل ستمگران و تبهکاران را انجام می‌دهند؛ پس، کسی که خداوند ـ عزّ و جل. ـ را ملاقات کند، در حالی که هیچ یک از این ویژگی‌ها در او نباشد و لا الاه الّا الله بگوید، بهشت برای او است و اگر دنیا را بگیرد و آخرت را رها کند، آتش (دوزخ) برای او است.»
انسان حق ندارد برای رسیدن به دنیا (ثروت، شهرت، مقام و…) ابراز دینداری کند.
ثروت، بد نيست؛ امّا حرص‌داشتن نسبت به آن، زندگی دنيوی و اخروی انسان را تباه می‌كند و مال‌اندوزی بايد در حدّی باشد كه فرد در واجبات شرعی زندگی‌اش نیازمند دیگران نشود و کسب درآمد بیش‌تر، خوب نیست؛ مگر برای کسی که بخواهد آن را برای دین و دنیای مردم صرف کند.
حضرت در ادامه فرمودند: «و کسی که عهده‌دار خصومت ستمگری شود یا او را برای آن کمک کند، فرشته‌ی مرگ (در هنگام مرگ) بر او فرود می‌آید؛ همراه با مژده‌ی لعنت خدا و جاودانگی در آتش دوزخ! و (این) سرنوشت بدی است.»
این بخش حدیث شریف، درباره‌ی کسی است که از ظلم ظالمی دفاع کند؛ مانند کسی که وکیل مدافع شخص ظالمی است؛ در حالی می‌داند او ظالم است و نیز درباره‌ی کسی است که به ظالمی در ظلم‌کردنش به دیگران یاری کند.
سپس حضرت فرمودند: «و کسی که برای درخواست حاجتی (خودش را) پیش سلطان ستمگری خوار کند، همنشین او در آتش (دوزخ) خواهد بود و کسی که سلطانی را در ظلم‌كردن راهنمايی كند، (همنشین دوزخی) هامان (وزیر پلید فرعون) خواهد بود و او و سلطان از کسانی هستند که سخت‌ترین عذاب را در آتش (جهنّم) خواهند داشت.»
مقصود از «سلطان»، تنها پادشاه نیست؛ بلکه این واژه، شامل هر رئیس، مسؤول و قدرتمندی هم می‌شود که بر جان یا اموال بخشی از جامعه، تا حدّی تسلّط دارد.
اگر چنین کسی ظالم باشد، انسان حق ندارد از او حاجتی درخواست کند که باعث سرافکندگی و سرشکستگی‌اش شود.
