لزوم نَشاط در ذکر و بندگی (کلیپ صوتی کوتاه)

بسم الله الرّحمان الرّحیم
چند لحظه از سخنرانی حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
(متن صوت بالا):

لزوم نشاط در ذکر و بندگی

خدا رحمت کند آیت‌الله بهجت را. رضوان الله تعالی علیه. ایشان می‌فرمود که من یک هفته، مشهد بودم. اصلاً حال حرم‌رفتن به من دست نداد. و نرفت!

آدم باورش نمی‌شود دیگر. کسی به عظمت عرفانی ایشان، مشهد برود، یک هفته [هم] باشد؛ [ولی] آدم، یک زیارت هم نرود در حرم؟!

می‌گوید: «حالش را ندارم.» امتحان است دیگر.

آقابهجت حرف خدا را گوش می‌کند یا به تعبیر امروزی‌ها: حرف دلش را؟ دل انسان می‌گوید: «برو.»؛ ولی شرایطِ رفتن را ندارد. آن‌جا ذکرالله، نرفتن است. ذکرالله، همان اطاعةالله است. خدا می‌گوید نرو. امام رضا می‌گوید نیا.

شما به همسایه‌ات می‌گویی: «آقا! خانم! از ساعت ۱۰ شب به بعد، خانه‌ی ما نیا. خیلی هم دوستت دارم ها!» اگر ۱۰ شب به بعد بیاید، واقعاً می‌دانی از روی علاقه هم آمده، امّا خوشت نمی‌آید؛ چون این از شما حرف‌شنوی نداشت، اطاعت نکرد. اگر واقعاً دوستت داشت، حرفت را گوش می‌کرد، [ساعت] ۱۰ به بعد، برای خواسته‌ی دلش و به تعبیر دقیق‌تر: برای خواسته‌ی نفْس امّاره‌اش پا نمی‌شد بیاید درِ خانه‌ی شما را بزند.

خدا هم این‌جوری است، گاهی امتحان می‌کند، حالت را از تو می‌گیرد.

همه‌ی ماه رجب را داری روزه می‌گیری؛ ۱۳ ماه رجب که ولادت امیرالمؤمنین است، حالت را از تو می‌گیرند. دیگر حال ادامه‌ی روزه را نداری. همان‌جا روزه‌ات را بخور؛ مگر بتوانی ایجاد حال کنی.

#آیت‌الله بهجت، #اطاعت از خدا، #امتحان، #بندگی، #ذکر، #روزه، #زیارت، #شادابی، #عبادت، #مستحبات، #نشاط