هدیّه‌دادن نان
هدیّه‌دادن نان
صبح پنج‌شنبه، 1 / 9 / 1403، یکی از همسایگان ما که طلبه است، در زد و ۲ تا نان بربری، یکی ساده و یکی کنجد، هدیّه داد.
همسرم سفرۀ صبحانه را انداخت و ما یکی از آن‌ها را گرم‌گرم خوردیم و لَذّت بردیم. جایتان خالی!
پیش از آن که همسایه بیاید، سرگرم خواندن کتاب ارزشمندی به نام «آنچه خطیبان می‌گویند» بودم.
خدا می‌داند که هم‌زمان با خوردن صبحانه، به فصل «نعمت نان» رَسیدم و در اواخر صفحۀ دوم این فصل، این مطلب را خواندم که از رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم. ـ پرسیده شد: «کدام یک از اعمال، ارزشمندتر هستند؟» و آن حضرت فرمودند: «این که به برادر مؤمنت شادی وارد کنی (= مؤمنی را خوشحال کنی) یا بدهی‌اش را بپردازی یا به او نان بخورانی (= نان بدهی تا بخورد).» (۱)
همان شب، همان همسایه را دیدم و به او گفتم که شما با دادن نان به ما، یکی از ارزشمندترین کارها را انجام دادید. خوشا به حالتان!
1) سُئِلَ رَسولُ اللهِ ـ صلّی اللّه علیه و آله و سلّم. ـ : «اَیُّ الاَعمالِ اَفضَلُ؟» قالَ: «اَن تُدخِلَ عَلی اَخیکَ المُؤمِنِ سُرورًا، اَو تَقضِیَ عَنهُ دَینًا، اَو تُطعِمَهُ خُبزًا.» (جامع‌الأخبار، ص ۱۸۴؛ برگرفته از: آنچه خطیبان می‌گویند، ص ۳۱۰).
#اطعام، #نان‌دادن
