یاد علمای گمنام

یاد علمای گمنام

حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی

در روز یک‌شنبه، ۱۸ / ۹ / ۱۴۰۳، روحانی مبلّغ عزیزی پیام داد: وقتی که این روایت را خواندم، به یاد شما افتادم: عَن اَبی عَبدِ اللّٰهِ ـ علیه السّلام. ـ : «قالَ رَسولُ اللّٰهِ ـ صلّی اللّه علیه و آله. ـ : “طوبیٰ لِعَبدٍ نُوَمَةٍ عَرَفَهُ اللّٰهُ و لَم‌يَعرِفهُ النّاسُ! اُولٰئِکَ مَصابِيحُ الهُدىٰ و يَنابيعُ العِلمِ، يَنجَلی عَنهُم كُلُّ فِتنَةٍ مُظلِمَةٍ، لَيسوا بِالمَذاييعِ البُذُرِ و لا بِالجُفاةِ المُرائينَ.”» (۱).

معنای حدیث شریف: از امام صادق ـ علیه السّلام. ـ نقل شده که رسول خدا ـ صلّی اللّه علیه و آله. ـ فرمودند: «خوشا به بندۀ گمنامی که خدا او را شناخت و مردم او را نشناختند! آنان چراغ‌های هدایت و چشمه‌های دانش هستند. از آنان همۀ فتنه‌های تاریک، دور می‌شود (یا: از راه آنان همۀ فتنه‌های تاریک، روشن می‌گردد). (آنان) نه فاش‌کنندۀ راز هستند و نه جفاکار خودنما.»

به او پیام دادم: ممنون. این، نظر لطف شما است؛ امّا بنده کجا و این خوبان کجا؟!

اکنون که دارم این مطلب را می‌نویسم، عرض می‌کنم که بنده با این حدیث شریف، به یاد علمای ربّانی گمنامی افتادم که می‌شناختم و به بنده لطف داشتند و سوگمندانه آنان را از دست داده‌ام؛ همچون:

ـ مرحوم پدرم (حضرت استاد اسداللّه داستانی بِنیسی)،

ـ حضرت آیت‌اللّه علی داستانی که عموی مرحوم پدرم و دایی مادرم بود،

ـ حضرت آیت‌اللّه علی‌اصغر رحیمی‌آزاد که هم‌وطن مرحوم پدرم بود،

ـ حضرت آیت‌اللّه محمّدعلی حلیمی کاشانی که همسایۀ پدرم بود،

ـ حضرت آیت‌اللّه ابوالفضل فیض مشکینی که هر گاه بنده را می‌دید، دستش را روی قلبم می‌گذاشت و فرمود: «با این کار، دلم آرام می‌شود!»،

ـ حضرت آیت‌اللّه سیّد یوسُف مدنی تبریزی که عقد ازدواج بنده را خواند،

ـ حضرت آیت‌اللّه محمود ارگانی بهبهانی که به بنده بدون درخواست‌کردنم اجازۀ روایت داد،

ـ و حضرت آیت‌اللّه سیّد محمّدباقر ابطحی اصفهانی که استخاره‌های‌ عجیبی داشت.

رضوان اللّه تعالی علیهم.

لطفاً برای ارواح شریف این بزرگواران، صلوات بفرستید.

اکنون به خاطرم آمد که روزی مرحوم پدرم داشت از تلویزیون به سخنرانی عالم مشهوری گوش می‌داد. بنده که نوجوان بودم، به ایشان عرض کردم: معلوم نیست که دانش شما کم‌تر از این عالم باشد؛ شما هم می‌توانید تلاش کنید که مشهور شوید. ایشان فرمودند: «شهرت، چیزی جز دردسر ندارد!»

  1. الکافی، چاپ دارالحدیث، ج ۳، ص ۵۶۸ و ۵۴۹، ش ۲۲۷۴/۱۱ و بحارالأنوار، ج ۷۲، ص ۷۹، ش ۲۸.

#خودنمایی، #رازداری، #ریا، #شهرت، #گمنامی، #علم، #علما، #علمای_گمنام، #وفا، #هدایت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نوشته‌های مشابه:

دکمه بازگشت به بالا