عشق اس و همین لَذّت اظهار و دگر هیچ!
عشق است و همین لَذّت اظهار و دگر هیچ!
حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
دیشب، یک‌شنبه، ۹ / ۱۰ / ۱۴۰۳، در اتوبوس به یاد این مسأله افتادم که در احادیث شریفه آمده است: اگر کسی را دوست داشتی، به او اعلام کن (۱).
برای همین به بعضی از کسانی که دوستشان دارم، پیامک دادم: بیتی که اکنون سرودم، تقدیم به شمای عزیزم:
دوستت دارم و از گفتن این، دلشادم / چون خدا هست، به یادش خوشم و آبادم
برخی از آنان پاسخ دادند و بعضی از پاسخ‌ها عبارتند از:
ـ به‌به! ممنون که به یاد ما بودید و این شعر زیبا را تقدیم کردید. دوستتان دارم.
ـ برای این بیت بسیارزیبا، خیلی‌خیلی ممنونم. این که آن را برایم فرستادید، برایم بسیار لذّت‌بخش است و از این که بنده را مخاطب آن می‌دانید، بسیار خوشحالم. خدا همیشه شما را حفظ کند و به شما سلامت و عزّت روزافزون دهد.
ـ به‌به! جانم!
ـ بنده، قابل لطف حضرت‌عالی نیستم. خیلی ممنونم که به یادم هستید. بزرگواری فرمودید.
ـ کاش ارزشش را داشتم! از شما خیلی ممنونم و با همین بیت، شما را مخاطب قرار می‌دهم و اعلام می‌کنم که دوستتان دارم.
ـ از لطف شما ممنونم. خدا به شما سلامت و طول‌عمرِ باعزّت عنایت فرماید.
ـ ممنونم. لطف کردید. مایۀ دلگرمی بنده شد.
ـ حال دلم با شعر شما خوب‌تر شد.
ـ از این‌همه محبّت، ممنونم. بیت بسیارزیبای شما مرا به یاد این ۲ بیت «حافظ» انداخت:
فاش می‌گویم و از گفتۀ خود، دلشادم: / بندۀ عشقم و از هر دو جهان، آزادم
نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست / چه کنم؟ حرف دگر یاد نداد استادم
ـ شعر قشنگی است. این، سبب خوشحالی است که عالمی همچون شما شخصی همچون بنده را دوست داشته باشد؛ هرچند لایق نیستم. بنده هم دوستتان دارم.
ـ اکنون که پیام و شعر زیبای حضرت‌عالی را دیدم، در کَنار ضریح مقدّس حضرت معصومه ـ علیها السّلام. ـ و به طور مخصوص به یادتان هستم. استاد بنده! این نظر پاکتان از نگاه پُرمحبّت شما است.
ـ شعرتان زیبا بود و به دلم چسبید. از شما خیلی تشکّر می‌کنم.
ـ استادجان! حضرت‌عالی خیلی لطف دارید. خیلی‌خیلی ممنونم. بنده هم خیلی دوستتان دارم و به یادتان هستم و به شما خیلی ارادت دارم. خدا شما را حفظ کند و سالم و حاجت‌روا گرداند.
خوب است که شما هم بر طبق ۱۵ حدیثِ یادشده، کسانی را که دوستشان دارید، گاهی از دوست‌داشتن خود، خبردار کنید تا آنان هم شما را دوست بدارند یا مَحبّتشان نسبت به شما افزایش یابد.
به تعبیر شفایی اصفهانی:
آن عشق که در پرده بماند، به چه ارزد؟ / عشق است و همین لَذّت اظهار و دگر هیچ
همین‌جا هم اعلام می‌کنم که بنده، شما و همۀ کسانی را که نوشتارها یا گفتارهایم را با صفای دل دنبال می‌کنند، دوست دارم و برایشان دعا می‌کنم.
- ر.ک: دوستی در قرآن و حدیث، ص ۱۶۲ و ۱۶۴، ش ۵۰۵ ـ ۵۱۹.
#ابراز_محبت، #ابراز_عشق، #عشق، #محبت
