از کجا بدانیم که ایمان داریم؟!

ملاک‌های ایمان‌داشتن:

1. مَحبّت حضرت امیرالمؤمنین (سلام الله تعالی علیه).

دوست‌داشتن آن حضرت، استثنایی است؛ زیرا نشانه‌ی ایمان، آن است؛ نه حتّی دوست‌داشتن امام حسن و امام حسین (سلام الله تعالی علیهما)! (ر.ک: دانش‌نامه‌ی امیرالمؤمنین علیه السّلام بر پایه‌ی قرآن، حدیث و تاریخ، ج 12، ص 236 ـ 240.)

2. خوف و رجای هم‌اندازه (امیدِ مساویِ ترس داشتن).

     در نیمه‌ای از دل مؤمن، امید به رحمت خداوند والا ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ است و در نیمه‌ی دیگر، ترس از عذاب او.

     حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ فرموده است: «پدرم می‌فرمود: ”هیچ بنده‌ی مؤمنی نیست مگر این که در دلش دو نور است: نور ترس و نور امید که اگر هر یک از آن‌ها را وزن کنی، بر دیگری افزونی نمی‌یابد.“؛ کانَ اَبی یَقولُ: اِنَّهُ لَیسَ مِن عَبدٍ مُؤمِنٍ اِلّا و فی قَلبِهِ نورانِ: نورُ خیفةٍ و نورُ رَجاءٍ، لَو وُزِنَ هذا لم یَزِد عَلی هذا، و لَو وُزِنَ هذا لم یَزِد عَلی هذا.» (الکافی، ج 3، ص 174، ح 1/1599 و ص 182، ح 13/1611).