دوست بی‌عیب (کلیپ صوتی کوتاه)

بسم الله الرّحمان الرّحیم
چند لحظه از سخنرانی حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
(متن صوت بالا):

دوست بی‌عیب!

شاید دیده باشید کسانی را که دنبال دوست بی‌عیب می‌گردند و همین‌که در دوستی، رفیقی، همنشینی؛ عیبی، نقصی و کمبودی ببینند، ناراحت می‌شوند و حتّی ممکن است با او قطع رابطه، قطع دوستی و قطع رفاقت کنند.

     «چرا با فُلانی، دیگر رابطه نداری؟» «برای این که به من فحش داد.» «چرا دیگر از فُلان نانوایی خرید نمی‌کنی؛ با این که با هم رفیق بودید و هر وقت، تو، به نانوایی می‌رفتی، با او گپ‌وگفت می‌کردی؟» می‌گوید: «به خاطر این که از او فلان بدی را دیدم.» «چرا با فلان شخصی که حتّی مدّت طولانی، مثل یک سال یا بیش‌تر، رابطه و پیوند نزدیک و صمیمی داشتی، قطع پیوند کردی؟» می‌گوید: «به خاطر فلان اخلاق بدش.»

     از این آدم‌ها زیاد دیده می‌شود. این‌ها در پنهان وجودشان دنبال یک آرزوی محال هستند و آن، این است که رفیق بی‌عیب داشته باشند، همنشین بی‌نقص داشته باشند، دوستی داشته باشند که هیچ عیب و نقص و کمبود اخلاقی و غیراخلاقی، در او پیدا نکنند.

     خُب؛ این، آرزوی محال است. دوست بی‌عیب در عالَم وجود ندارد؛ جز اهل عصمت ـ سلام اللّه تعالی علیهم. ـ که البتّه کار هر کسی هم نیست که با آن بزرگوران، دوست بشود؛ امّا در غیرمعصومین ـ سلام اللّه تعالی علیهم اجمعین. ـ انسان رفیق بی‌عیب پیدا نمی‌کند؛ چه از جنس انسان‌ها و چه از جنس غیرانسان‌ها.

#آرزو، #جهل، #دوستی، #رفاقت، #ناآگاهی، #نادانی، #همنشینی