آداب قِرائت قرآن کریم (کلیپ صوتی کوتاه)

بسم الله الرّحمان الرّحیم
چند لحظه از سخنرانی حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
(متن صوت بالا):

آداب قِرائت قرآن کریم

بعضی‌ها خیلی تنبل‌اند؛ یعنی: حیفِ کلمه‌ی «تنبل» که رویشان بگذاری!

ده‌ها سال، عمر می‌کنند؛ [ولی] روزی چند دقیقه که هیچ، هفته‌ای چند دقیقه هیچ، ماهی چند دقیقه هیچ، سالی چند دقیقه برای یادگرفتن زبان دینشان و معارف دینشان، وقت نمی‌گذارند؛ بعد هم دروغ می‌گویند که ما وقت نداریم! چقدر این دروغ بر زبان مردم جاری است! پناه بر خدا!

قرآن کریم را باید فهمید. حدّاقل در سطح معنا باید فهمید. حالا تفسیر، هیچ؛ اگر نفهمی، قرآن را روزنامه‌وار ممکن است بخوانی بروی، دیگر نمی‌فهمی کجایش آیه‌ی عذاب است، کجایش آیه‌ی رحمت است.

مثلاً: هر جا رسیدی [به] «جَنّات تَجری مِن تَحتِهَا الاَنهار»، حدّاقل، این را باید بدانی که یعنی: بهشت‌هایی که از زیر آن بهشت‌ها، رودها جاری است [و] درباره‌ی بهشت است. این‌جا که رسیدی، آیه که تمام شد، باید بگویی: «اَللّهُمَّ اِنّی اَساَلُکَ مِن فَضلِک.» شد، به زبانت. در جاهایی که محفل قرآن‌خوانی است [و] نمی‌ایستند، حدّاقل در دلت بگو. «نه حاج‌آقا! من تخت‌گاز می‌خوانم؛ با سرعت دِوو از این آیه هم رد می‌شوم و می‌گذرم!»

حضرت فرمود که کسانی که پیش از شما بودند از اصحاب پیغمبر، این‌ها قرآن را در یک ماه یا کم‌تر می‌خواندند.

چه می‌خواهی با عجله در چند ساعت، کلّ قرآن را بخوانی؟! که چه بشود؟!

قرآن نباید به صورت تندتند خوانده بشود؛ بلکه باید با آرامش و شمرده‌شمرده خوانده بشود.

وقتی به آیه‌ای رسیدی که در آن، ذکر آتش هست، ذکر جهنّم هست، پیش آن آیه توقّف کن و از آتش به خدا پناه ببر.

#ترتیل قرآن، #تنبلی، #دین‌شناسی، #قرآن‌شناسی، #قرآن کریم، #قرائت قرآن