قضای حاجت یا نماز اوّل وقت؟! (کلیپ صوتی کوتاه)

بسم الله الرّحمان الرّحیم
چند لحظه از سخنرانی حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
(متن صوت بالا):

قضای حاجت یا نماز اوّل وقت؟!

تَرک موتور یک طلبه‌ای سوار بودم. داشت می‌برد مرا دَم زندان. اذان ظهر شروع شد. دیدم مضطرب شد؛ اهل نماز اوّل وقت بود.

گفتم: «فُلانی!» ـ «بله.»

گفتم: «مضطرب نباش.» ـ «حاج‌آقا! خب وقت نماز است.» اوّل،‌ خودش به من نگفت؛ باحیا بود، مؤدّب بود.

گفتم: «مضطرب نباش.» گفت: «حاج آقا! توضیح می‌دهی؟»

گفتم: «ما می‌رویم کار یک زندانی راه بیفتد. هر یک دقیقهْ زودتر، ما خودمان را به زندان برسیم و با این زندانی حرف بزنیم، این زندانی، زودتر به آرامش می‌رسد. درست است؟» گفت: «بله.» گفتم: «قضای حاجت مؤمن، از هزار تا نماز [اوّل وقت]، بالاتر است. وظیفه‌ی من و تو، امروز این است؛ تو،‌ به عنوان راننده. من به عنوان کسی که قرار است پیغام برسانم.»

#قضای_حاجت، #نماز_اول_وقت