شهری ۷ برابر دنیا!
شهری ۷ برابر دنیا!
حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
چند شب پیش، ۲ دفترچه به دستم رَسید که در آن‌ها بانویی نِکاتی از سخنرانی‌هایم را یادداشت کرده بود و تصویر بعضی از صفحات آن‌ها، در کانال «سخنرانی های حاج آقا بنیسی»، مطلب https://eitaa.com/benisi/117 و مطالبِ پس از آن آمده است و پریشب، یک‌شنبه، ۱۱ / ۹ / ۱۴۰۳، بنده، آن دفترچه‌ها را به او برگرداندم.
زمانی در هیأت پیام‌آوران عاشورا، بِنا بر پیشنهاد بنده، به شرکت‌کنندگان، برگۀ ویژه و قلم و زیردستی داده می‌شد تا آنان مطالبی از سخنرانی‌هایم را که بیش‌تر برایشان جالب یا در جانشان مؤثّر بود، یادداشت کنند؛ سپس آن‌ها جمع‌آوری و به بنده داده می‌شد تا آن‌ها را تصحیح کنم و به آنان برگرداندم.
یکی از اعضای ثابت آن هیأت هم مطالب بسیارفراوانی از صحبت‌های بنده را نوشته که بعضی از آن‌ها با عنوان «نکته‌به‌نکته تا خدا»، در وبگاه «بِنیسی‌ها»، نشانی http://benisiha.ir/309/ بارگزاری شده است.
این، روش بسیارخوبی بود که در بعضی از مراسم محرّم‌ها یا اوقات دیگر اجرا می‌شد و چقدر خوب است که در همۀ مجالس دینی انجام شود!
خواهر بزرگوارم هم که مؤسّس هیأت بانوان عصمةالزّهراء ـ علیها السّلام. ـ است، معمولاً همیشه از سخنرانی‌هایم در این هیأت نکته‌برداری می‌کند.
حضرت رسول اکرم ـ صلّی اللّه علیه و آله و سلّم. ـ فرمودند: «مؤمن هنگامی که بمیرد و از او یک برگه به یادگار می‌ماند که بر روی آن، دانشی (نوشته شده) است، آن برگه در روز قیامت، پوشش (و حائلی) بین او و آتش می‌شود و خداوند در برابر هر حرفی که روی آن نوشته شده است، به او شهری می‌بخشد که ۷ بار، گسترده‌تر از دنیا است!» (۱).
بنده، هر گاه این حدیث شریف را می‌خوانم، انگیزه‌ام برای نوشتن معارف افزایش می‌یابد و چند روز پیش خواندم که حضرت آیت‌اللّه جعفر سبحانی ـ دامت برکاته الوافرة. ـ فرموده‌اند: «بنده در دوران جوانی، این حدیث را مشاهده کردم و سبب شد که قلم به دست گرفته و آثاری را از خود به جای بگذارم.» که تعداد آن‌ها بیش‌تر از ۱۴۰ جلد است! (۲)
مرحوم پدرم، حضرت استاد اسداللّه داستانی بِنیسی، ـ رضوان اللّه تعالی علیه. ـ هم که ده‌ها جلد کتاب نوشته، ده‌ها جلد شعر سروده و ده‌ها اثر هنری دیگر پدید آورده است (۳) و دوست داشت که ۹۹۹ اثر نوشتاری به یادگار بگذارد، در کتاب «پند پیران بر پوران»، خطاب به بنده نوشته است: پسرم! با نوشتن حقايق، نامت را در تاریخ نگه دار.
- «اَلمُؤمِنُ اِذا ماتَ و تَرَکَ وَرَقَةً واحِدَةً عَلَیها عِلمٌ تَکونُ تِلکَ الوَرَقَةُ یَومَ القِیامَةِ سِترًا فی ما بَینَهُ و بَینَ النّارِ، و اَعطاهُ اللهُ بکُلِّ حَرفٍ مَکتوبٍ عَلَیها مَدینَةً اَوسَعَ مِن الدُّنیا سَبعَ مَرّاتٍ.»[1] (الأمالی، شیخ صدوق، ص ۳۷، ش ۳، روضةالواعظین، محمّد فتّال نیشابوری، ج ۱، ص ۸؛ الدّعوات (سلوةالحزین)، قطب‌الدّین راوندی، ص ۲۷۵؛ الدّرّة الباهرة من الأصداف الطّاهرة، شهید اوّل، ص ۱۷؛ عدّةالدّاعی، ابن فهد حلّی، ص ۷۷؛ و بحارالأنوار، ج ۱، ص ۱۹۸، ش ۱ و ج ۲، ص ۱۴۴، ش ۱).
- افق حوزه، چهارشنبه؛ ۳۰ دی ۱۳۹۴؛ برگرفته از: یک کانال معتبر.
- در تصویر بالا می‌توان ایشان را در اتاق کتابخانه و پشت میز تحریر و در حال نوشتن نوشتن دید.
#آیت‌الله_سبحانی، #استاد_بنیسی، #بهشت، #نام_نیک، #نکته‌برداری، #نوشتن
