سرانجام اعمال، جلسه‌ی 1397/3/10
بسم الله الرّحمان الرّحیم
این متن، نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی در روز پنج‌شنبه، 1397/3/10، با موضوع سرانجام اعمال است.
حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ در سخنرانی آخِرشان فرمودند: «شهادت می‌دهیم که محمّد بنده‌ی او (= خدا) و رسولش است؛ نَشهَدُ… اَنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ و رَسولُهُ.»
در این عبارت، واژهی «عبد» بر واژهی «رسول»، مقدّم شده است؛ چون عبدبودن، مقدّمه‌ی رسول‌شدن است.
تنهاراه دستیابی به مقامات الاهی، عبودیّت و بندگی خداوند والا است.
شیطان، عبد خدا نبود؛ وگرنه، باید به دستور او برای حضرت آدم ـ علیه السّلام. ـ سَجده می‌کرد.
شهادت‌دادن ما، انسان‌های عادی، به بنده‌بودن و پیامبربودن حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ ، نِهایتًا از روی عقل است؛ امّا شهادت‌دادن خود آن حضرت به این مسائل، از روی شهود و دیدن با چشم دل است.
یکی از راه‌های اثبات پیامبریِ یک پیامبر، نشان‌دادن معجزه است.
معجزه یعنی: کاری که بشر معمولی نمی‌تواند انجام دهد و خداوند والا آن را به پیامبرش می‌دهد تا نشانه‌ی پیامبری‌اش باشد.
بر طبق نقل، حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ چهارهزار معجزه داشتند و قرآن کریم معجزه‌ی جاودانه‌ی آن حضرت است؛ یعنی: هم خود این کتاب آسمانی، ابدی است و هم معجزه‌بودنش.
بر طبق فرموده‌ی خداوند والا در همین کتاب شریفش، اگر کسی در معجزه‌بودن آن شک دارد، همه‌ی انسان‌ها و جن‌ها را جمع کند و یک سوره مانند آن بیاورد؛ امّا در این هزاروچهارصد سال، هیچ شخصی و هیچ گروه و جمعیّتی نتوانسته است حتّی یک سوره‌ی کوچک، مانند سوره‌ی کوثر و سوره‌ی نصر ارائه کند.
