بهشت و نعمت‌هایش: زیورها و زنان بهشتی (حورالعین و…)
بسم الله الرّحمان الرّحیم
نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی با موضوع «بهشت و نعمت هایش» در هیأت چهارده معصوم _ سلام الله علیهم. _ در روز جمعه، ۱۳۹۵/۱۱/8:
زيورهاى بهشت
1. مؤمن در بهشت زيورهاى تسبيحگو دارد.
2. بهشتيان به دستبندهايى از طِلا، نقره و مرواريد، آراسته مى شوند و در هر بند بدن مؤمن در بهشت، سه دستبند از اين سه جنس است و اگر مردى بهشتى [به دنيا] سَرَك بكشد و دستبندهايش نمايان شود، [درخشش آن ها] نور خورشيد را محو مى كند؛ چنانكه خورشيد نور ستارگان را محو مى سازد.
3. زيور بهشتيان [در دست هايشان] تا جايگاه وضوى آنان [= آرنج] مى رسد.
4. بر سر آنان تاج هايى همانند تاج شاهان است كه پست ترين مرواريد آن ها از مشرق تا مغرب را روشن مى كند.
5. بر سر ایشان حلقه هايى از دُر و ياقوتِ به هم پيوسته است.
زنان و همسران بهشتى
1. بهشتيان در بهشت، زنانى پاک دارند.
2. همسران بهشتى، شوهردوست، هم قد و هم سنّ شوهر، و دوست داشتنى هستند.
دستكم، برخى از آنان همان زنانى هستند كه در دنيا پير و فرتوت بوده اند و به سبب نماز، روزه و عبادت خدا، برتر از حورالعين هستند. خدا بر چهره هاى ایشان نور و بر بدن هايشان ابريشم قرار مى دهد. آنان جامه هاى سبز و زيورهاى زرد دارند و خوش اخلاق، نيكوچهره و زيباتر از حورالعين هستند.
3. در بهشت، بانوانى فروهشته نگاه هستند كه پيش از بهشتيان، دست هيچ انسان و جنّى، به آنان نرسيده است؛ مانند درّ و مرواريد پنهان در صدف.
4. حورالعين از تسبيح فرشتگان آفريده شده اند؛ براى همين، اذيّتى در آنان نيست.
5. همسران بهشتيان براى شوهرانشان با خوش ترين صداهايى كه هيچ كس آن ها را نشنيده است، آواز مى خوانند.
حورالعين آواز مى خوانند و مى گويند: «ما، سياه چشمان زيبا، به شوهرانى ارجمند هديّه داده شده ايم.»
در بهشت انجمنى از حورالعين است كه با صداهايى كه آفريدگان، همانند آن ها را نشنيده اند، آواز مى خوانند و مى گويند: «هان! ما جاودانگانيم؛ پس هرگز نابود نمى شويم و ما نازپروردگانيم؛ پس هرگز به فقر نمى افتيم و ما ماندگاران هستيم؛ پس هرگز رَخت بر نمى بنديم. هان! ما هميشه خشنودها هستيم؛ پس هرگز خشمگين نمى شويم. خوشا به كسى كه براى ما است و ما براى او هستيم!»
6. اگر حورى يک انگشتش را نمايان كند، هر جاندارى بوى خوش آن را حس خواهد كرد.
اگر زنى بهشتى براى زمينيان نمايان شود، از آسمان تا زمين را روشن مى كند؛ بيش تر از روشن شدن شب به وسيله ی ماه شب چهارده، و نور خورشيد و ماه را محو مى سازد و جهان را از بوى مُشک [وجودش] پُر مى كند و همه ی اهل زمين بوى خوش او را حس مى كنند.
7. چارقد (چيزى مانند مقنعه) سر زن بهشتى، از دنيا و آنچه در آن است، به تر است.
8. زن بهشتى تاج هايى بر سر دارد كه كوچک ترين مرواريد آن ها از مشرق تا مغرب را روشن مى كند.
9. اگر نمازگزارى [در نماز يا پس از آن،] از خدا نخواهد كه از حوريان بهشتى به همسرى اش درآورد، حوريان مى گويند: «اين چقدر به ما بى اعتنا است!»
10. اگر زن و شوهرى به بهشت بروند، اگر شوهر از همسرش به تر بوده است، خدا او را مخيّر مى كند و چنانچه او همان همسرش را انتخاب كرد، آن زن، يكى از همسرانش مى شود و اگر زن از شوهرش به تر بوده است، خدا آن زن را مخيّر مى كند و اگر آن زن، همان مرد را انتخاب كرد، او شوهرش خواهد بود.
زنى كه چند بار ازدواج كرده است و خودش و شوهرانش به بهشت مى روند، او در آن جا خوش اخلاق ترين آنان را انتخاب مى كند و مى گويد: «پروردگارا! اين يكى در دنيا با من خوش اخلاق تر بود؛ پس اكنون او را به همسرى من درآور.» خوش اخلاقى، خير دنيا و آخرت را به همراه دارد.
