نکات حدیثی ناب: آخرت
آخرت
1. دنيا را نخواه؛ بلكه آخرت را بخواه؛ چون
ـ اگر كِشت آخرت را بخواهى، بر آن افزوده مى شود و اگر كِشت دنيا را بخواهى، [حدّاكثر،] از همان به تو داده مى شود و در آخرت بهره اى ندارى؛ بلكه اگر آخرتت را در ازاى دنيايت بخرى، هر دو را به دست مى آورى و اگر آخرتت را به دنيايت بفروشى، هر دو را از دست مى دهى؛ پس اگر دنيايت را آباد كنى، آخرتت را ويران مى كنى و اگر آخرتت را آباد كنى، به آرزوهاى [دنيوى و اخروى] خودت مى رسى و كارهايت سامان پيدا مى كند.
ـ دنيا در حال رفتن و جداشدن است و آخرت در حال آمدن و نزديك شدن؛ آخرتى كه چشم ها در آن خيره مى ماند و عقل ها از ترس آن، از كار مى افتد و هوش ها به كودنى مى گرايد و در آن بايد حساب پس داد.
ـ حرص براى دنيا نابود مى كند.
ـ دنيا آرزوى بدبخت ها است و آخرت پيروزى خوشبخت ها.
ـ اگر در پى آخرت باشى، دنيا با خوارى و بدون ميلش، پيش تو مى آيد.
ـ فريفته اى كه از دنيا [حتّى] به بالاترين هدف دنيوى اش رسيده است، مانند كسى نيست كه از آخرت [حتّى] به كم ترين نصيب دست يافته است.
ـ دنيا پايان يافتنى است و آخرت و نعمت هايش، هميشگى و ماندگار هستند.
ـ دنيا لهو و لعب است و آخرت زندگانى واقعى.
ـ اگر آخرت را بخواهى، اعمالت خالص مى شود و ترس تو [از خدا] زياد مى گردد [و به بركات اخلاص و ترس از خدا مى رسى] و اصلاح مى شوى و بى نيازى قلبى پيدا مى كنى.
ـ كالاى دنيا كم است.
ـ آخرت بهتر است.
ـ قرارگاهت و جايگاهت [در آخرت] درست می شود.
ـ آخرت هيچ جايگزينى ندارد.
ـ دنيا قيمت جان تو نيست و تو فقط براى آخرت آفريده شده اى.
ـ تو، به همّت گماردن در باره ی چيزى كه تا آخرت همراهى ات مى كند، نيازمندترى تا به همه ی چيزهايى كه در دنيا ملازم و همراهت هستند.
ـ از آخرت آمده اى و به آن جا برمى گردى.
پس، دنيا را مانند مردارى بدان كه تنها اگر ناچار شدى، از آن بخوری و از آن براى آخرت بهره بگير و توان و كوشش خود را براى آخرت به كار گير و براى آخرتت چنان كار كن كه انگار فردا خواهى مرد.
2. بدان كه آخرت بر طبق استحقاق داده مى شود؛ بر خِلاف دنيا كه بر طبق آن نيست.
3. بدان كه اگر كسى به اميد پاداش آخرت، به سختى هاى دنيا صبر كند، براى رسيدن به امرى مهم، به امرى ناچيز صبر كرده است و برتر از كسى است كه وقتى به نعمت دنيا مى رسد، آن را غنيمتى مى داند كه به دست آورده است.
4. اگر سرگرم دنيا شَوى، چگونه مى توانى براى آخرت كار كنى؟؛ چون با وجود ميل و خواهش به دنيا، كار براى آخرت، بى فايده است.
5. ياد دنيا بدترين درد و بيمارى است و ياد آخرت دارو و درمان.
6. اگر زياد به ياد آخرت باشى، گناه و نافرمانى ات از خدا كم مى شود و از شوخى و بازى [بيجا] بازداشته مى شوى.
7. خدا كسى را كه دنيا را بشناسد، ولى نسبت به آخرت نادان باشد، دشمن مى دارد.
8. حضرت امام جعفر صادق ـ سلام اللّه عليه. ـ: «دنيا در نظر من مانند مردار است كه هر گاه ناچار شدم، از آن مى خورم.»؛ سپس اين آيه ی شريفه را تلاوت كرد: «آن سراى آخرت را براى كسانى قرار مى دهيم كه در زمين، خواهان برترى جويى و تبهكارى نيستند.» و گريست و فرمود: «به خدا سوگند، با اين آيه، همه ی آرزوها بر باد رفت.»
اگر [حتّى] بند كفشت تو را سرخوش كند يا از اين سرخوش شوى كه بند كفشت بهتر از بند كفش دوست تو است و يا فَساد جنسى كنى، مشمول اين آيه ی شريفه مى شوى.
كسى به اين آيه ی شريفه عمل نمى كند كه دنيا در چشم او زيبا به نظر آيد و زرق و برقه اى آن، خوشايندش شود.
مجموعه ی نکات حدیثی ناب و منابع آن ها را در ذیل عنوان «نکات حدیثی ناب: مجموعه ی موضوعات» ببینید.
