مسیر خوشبختی (ایمان)، جلسات 1396/6/31 و 1396/7/1
بسم الله الرّحمان الرّحیم
این متن، نکاتی از دو سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی در روزهای جمعه و شنبه، 1396/6/31 و 1396/7/1، مطابق با شب‌های دوم و سوم محرّم 1439، با موضوع مسیر خوشبختی است.
اگر كسى هر سه نوع ايمان (= ایمان قلبی، ایمان زبانی و ایمان عملی) را به گونه‌ی كامل داشته باشد، همه‌ی ايمان را دارد و ايمانش كامل است؛ امّا برخى تنها يكى يا دو تا از اين سه نوع ايمان را دارند.
بعضى هم نسبت به برخى از معارف و مسائل دين، ايمان قلبى يا زبانى و يا عملى ندارند.
خداوند والا مىفرمايد:
1. «و اِذا لَقُوا الَّذينَ امَنوا قالوا امَنّا و اِذا خَلَوا اِلى شَياطينِهِم قالوا اِنّا مَعَكُم اِنَّما نَحنُ مُستَهزِئون (1)؛ و (منافقها) وقتى با كسانى كه ايمان آوردهاند، برخورد كنند، مىگويند: «(ما هم) ايمان آوردهايم.» و هنگامى كه با شياطنيشان (= بزرگانشان) خلوت كنند، مىگويند: «قطعاً ما با شماييم. ما فقط مسخرهكنندگان هستيم (و اهل ايمان را با ايمان زبانى، يعنى: ابراز ايمان مسخره مىكنيم).»»
2. «أَ فَتُؤمِنونَ بِبَعضِ الكِتابِ و تَكفُرونَ بِبَعضٍ (2)؛ آيا به بخشى از كتاب، ايمان مىآوريد و به بخشى كفر مىورزيد؟»
3. «اِنَّ الَّذينَ يَكفُرونَ بِاللّهِ و رُسُلِه و يُريدونَ اَن يُفَرِّقوا بَينَ اللّهِ و رُسُلِه و يَقولونَ نُؤمِنُ بِبَعضٍ و نَكفُرُ بِبَعضٍ و يُريدونَ اَن يَتَّخِذوا بَينَ ذلِكَ سَبيلاً * اُولئِكَ هُمُ الكافِرونَ حَقًّا و اَعتَدنا لِلكافِرينَ عَذابًا مُهينًا * و الَّذينَ امَنوا بِاللّهِ و رُسُلِه و لَميُفَرِّقوا بَينَ اَحَدٍ مِنهُم اُولئِكَ سَوفَ يُؤتيهِم اُجورَهُم و كانَ اللّهُ غَفورًا رَحيمًا؛ (3)؛ كسانى كه به خدا و پيامبرانش كفر مىورزند و مىخواهند كه ميان خدا و پيامبرانش جدايى اندازند و مىگويند: «به بخشى ايمان مىآوريم و به بخشى كفر مىورزيم.» و مىخواهند در ميان اين (دو)، راهى (براى خود) انتخاب كنند، آنان همان كافران حقيقى هستند و براى كافران عذابى خواركننده آماده كردهايم و كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آوردند و ميان هيچ كدام از آنان جدايى نينداختند (= بين آنان فرق نگذاشتند)، (خدا) به آنان پاداشهايشان را خواهد داد و خدا آمرزنده‌ی رحيم است.»
4. «و ما يُؤمِنُ اَكثَرُهُم بِاللّهِ اِلاّ و هُم مُشرِكونَ (4)؛ و بيشتر آنان (= مردم) به خدا ايمان نمىآورند، مگر اين كه مشرک هستند (و با او چيزى را شريک مىگيرند و ايمان خود را با شرک، آلوده مىكنند).»
1) بقره (2)، 14.
2) بقره (2)، 85.
3) نسا (4)، 150 ـ 152
4) يوسُف (12)، 106.
