بهشت و نعمت‌هایش: درختان بهشت و درخت طوبا

بسم الله الرّحمان الرّحیم

نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی با موضوع «بهشت و نعمت های آن» در هیأت چهارده معصوم _ سلام الله علیهم. _ در روز جمعه، 1395/10/10:

درختان بهشت

1. تنۀ درختان بهشت از طِلا است؛ مگر درختانى كه توضيح آن‏‌ها در شمارۀ پسين بیان می‌شود.

     2. اگر كسى يک بار «سبحان‏‌اللّه» يا «الحمد للّه» يا «لا الاه الّا اللّه» و يا «اللّه اكبر» بگويد، يک درخت در بهشت برايش كاشته مى‏‌شود كه ريشه‏‌اش از طلا و تنه‏‌اش از مرواريد و آراسته به ياقوت است و به جاى هر ميوه‏‌اى كه از آن چيده شود، ميوۀ ديگرى می‌رُوید.

     3. چند گونه از درختان بهشت:

الف. درخت خرما كه تنه‏‌اش طلاى سرخ، زيرشاخه‏‌هايش زَبَرجَد سبز، سرشاخه‏‌هايش درّ سفيد، شاخه‏‌هايش حلّه‌هاى سبز و رطب‏‌هايش سفيدتر از نقره، شيرين‏‌تر از عسل، نرم‏ تر از خامه و به اندازۀ خمره است و هسته ندارد. طول خوشه‏‌هایش 12 ذِراع (1) است و آن‏‌ها از بالا به پايين چيده شده‏‌اند و هر خوشه‏‌اى كه از آن گرفته شود، خوشۀ دیگری به جایش می‌رُوید؛

ب. درخت موز كه ميوه‏‌هايش به اندازۀ دَلو است و موزهایش خوشه‏‌خوشه بر روى هم چيده شده‌ است؛

پ. درخت سِدر كه به جاى خار، ميوه دارد و هر ميوه‌اش 72 رنگ دارد كه هيچ رنگى از آن‌ رنگ‌ها، شبيه ديگرى نيست؛

ت. درخت انار که میوه‌اش وقتی می‌افتد، آن‌قدر درشت است که میان خدمتکار و آقایش فاصله می‌اندازد.

     4. میوه‌های بهشت، نرم‌تر از خامه و شیرین‌تر از شهد هستند.

     6. هنگامی که مؤمن، وارد بهشت می‌شود، با دو ردیف درخت مواجه می‌شود که ترکه‌هایشان مروارید و شاخه‌هایشان جواهرات و حُلّه است.

     7. اصحاب‏‌اليَمين (دست‏‌راستى‏‌ها، یعنی: كسانى كه پروندۀ اعمالشان به دست راستشان داده خواهد شد) در [سایۀ] درختان موز و كُنار قرار مى‏‌گيرند.

     7. هنگامی که کسی میوه‌ای از بهشت می‌چیند، هنوز به دهان او نرسیده، مانند آن یا به‌تر از آن، جایگزینش می‌شود.


درخت طوبا

1. طوبا درختى در بهشت است كه خداوند والا آن را با دست خودش (= عنايت ويژه‏‌اش) كاشته و از روحش در آن دميده است.

     2. حضرت رسول اكرم _ صلّى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلّم. _ حضرت زهرا _ سلام اللّه تعالی عليها. _ را زياد مى‏‌بوسيد. عايشه، یکی از همسران آن حضرت، به اين كار ایشان خرده گرفت. حضرت فرمودند: «اى عايشه! شبى كه به آسمان بُرده شدم، به بهشت وارد شدم. جبرئيل مرا نزديک درخت طوبا برد و از ميوه‏‌هاى آن به من داد و من خوردم و خدا آن را به نطفه‏‌اى در صُلبم تبديل كرد. هنگامى كه به زمين فرود آمدم، با خديجه هم‏‌بِستر شدم و او فاطمه را حامله شد؛ از اين رو هر وقت فاطمه را مى‏‌بوسم، بوى درخت طوبا را از او استشمام مى‏‌كنم.»

     3. ريشۀ درخت طوبا از رِضوان است و آبش از [چشمۀ] تَسنيم.

     4. ريشه و تنۀ آن، در بهشت در خانۀ حضرت رسول اكرم _ صلّى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلّم. _ و حضرت اميرالمؤمنين _ سلام اللّه تعالی عليه. _ است و اين دو خانه در يک جا هستند.

     5. اگر سوارى چابک، 100 سال در سايۀ درخت طوبا راه بپيمايد، نمی‌تواند از آن خارج شود و اگر كلاغى از پايين آن پرواز كند، به بلندايش نمى‏‌رسد تا این كه از پيرى به زير افتد و اگر پرنده‏‌اى از روى تنۀ آن به پرواز درآيد، به شاخۀ آن نمى‏‌رسد تا این که از پيرى بميرد و شاخه‏‌هايش از پشت ديوار بهشت ديده مى‏‌شود.

     6. شاخه‏‌هايش بر سر بهشتی‌ها قرار دارد و هر چيزى كه دل‏‌هاى آنان هوس كند، برايشان مى‏‌آورد و زيور و لباس مى‏‌روياند كه در برابر دهان آنان آويزان است و روى شاخه‏‌هايش هر زيور و لباس و ميوه‏‌اى كه آنان بخواهند، هست و هر چه از نعمت‏‌هاى روى شاخه‏‌ها برداشته شود، به حال اوّلش برمى‏‌گردد.

     7. در درخت طوبا فرشتگانى سكونت دارند و بر هر برگ آن، فرشته‏‌اى است كه ذكر خدا مى‏‌گويد.

     8. هر كسى وارد بهشت شود، پيش طوبا بُرده مى‏‌شود و غلاف‏‌هاى شكوفه‏‌هاى آن برايش باز مى‏‌شوند و او از هر كدام بخواهد، برمى‏‌گيرد: سفيد، سرخ، زرد و سياه. و آن‏‌ها لطيف‏‌تر و زيباتر از گل شقايق نُعمان هستند.

     9. در بهشت، خانه‏‌اى (/ خانۀ مؤمنى / خانۀ شيعه‏‌اى) نيست، مگر اين كه در آن، شاخه‏‌ و برگی از طوبا وجود دارد و در زير آن، يک امّت، سايه مى‏‌گيرد؛ كسانى كه سخنان حضرت رسول اكرم _ صلّى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله‏ و سلّم. _ را بشنوند [= از ایشان اطاعت كنند] و زمانش را دريابند و در روزگار او به‌سر برند يا در غيبت حضرت امام صاحب‌الزّمان _ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف. _ در راه اهل بيت _ سلام اللّه تعالی عليهم. _ استوار بمانند و دلشان گمراه نشود و هنگامى كه دو مؤمن همديگر را در آغوش كَشند، يک منادى ندا مى‏‌دهد: «طوبا براى شما است و چه خوش‏‌بازگشتگاهى است!» و آن، پاداش بهشتيان است در برابر اين كه در دنيا حلال به دست آورده‌ و به اعتدال خرج كرده‌ و اضافى آن را بخشيد‌ه‌اند.

     10. پس باید براى اين نعمت كوشيد.

۱) گز، اندازۀ آرنج تا سر انگشت‌ها.

2 دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

نوشته‌های مشابه:

دکمه بازگشت به بالا