بهشت و نعمت‌هایش: سایه‌ها، میوه‌ها، فرش‌ها، تخت‌ها، ظرف‌ها، خدمتکارها، حیوانات و بازارها
بسم الله الرّحمان الرّحیم
نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی با موضوع «بهشت و نعمت های آن» در هیأت چهارده معصوم _ سلام الله علیهم. _ در روز جمعه، 1395/10/17:
سايه هاى بهشت
1. بهشتيان با همسرانشان در زير سايه ها بر تخت ها تكيه مى زنند و سايه هاى درختان به آنان نزديک است و در آن جا نه آفتابى مى بينند و نه سرمايى.
2. آنان در باغ هاى خويش در سايه اى كه به اندازه ی طلوع سپيده تا طلوع آفتاب كشيده است، خوش و خرّم زندگى مى كنند.
3. در بهشت درختى به نام «سِدرةالمُنتهى» وجود دارد كه سواره، صد سال در سايه ی شاخه ی آن، راه مى پيمايد.
ميوه هاى بهشت
1. ميوه هاى بهشت در دسترس و به بهشتيان، نزديک است و هيچ فاصله يا خارى، مانع رسیدن دست هاى آنان به آن ها نمى شود.
2. ميوه هاى بهشت: خرما، انار و… .
3. دانه ی انار در بهشت از درخت مى افتد و چندان درشت است كه ميان خدمتكار و آقايش حائل مى شود.
4. ميوه ها نرم تر از مَسكه و شيرين تر از عسل هستند.
5. هر گاه ميوه اى به بهشتيان داده شود، مى گويند: «اين همان است كه پيش از اين به ما روزى داده شده بود.»
6. هر ميوه اى كه كسى از بهشت مى چيند، هنوز به دهان او نرسيده، به تر از آن، جايگزينش مى شود.
فرش هاى بهشت
ا. در بهشت فرش هايى گسترده به اندازه ی فاصله ی آسمان و زمين، يعنى: مسافت پانصد سال راه وجود دارد.
2. آستر آن ها از ابريشم ستبر است و بهشتيان بر آن ها تكيه مى زنند.
تخت هاى بهشت
1. در بهشت تخت هاى بلندى وجود دارد كه عرضشان يک فرسخ و بلنداى آن ها يک ميل در آسمان است و بر روى هر تختى، هفتاد فرش به اندازه ی هفتاد اتاق است كه برخى بر روى هم افتاده اند.
2. بهشتيان و همسرانشان در سايه ها بر تخت ها تكيه مى زنند.
3. بهشتيان بر تخت هايى رو به روى هم قرار مى گيرند.
ظرف هاى بهشت
1. سينى هاى طِلايى، ظرف هاى نقره اى و جام هايى، بر گِرد بهشتيان گردانده مى شوند.
2. كسى كه در دنيا در ظرف هاى طلايى و نقره اى بياشامد _ این کار، حرام است. _، در آخرت با آن ها نخواهد آشاميد.
3. نگاه، از ظروف نقره اى بهشت، چنان عبور مى كند كه از شيشه عبور مى كند.
خدمتكاران بهشت
1. بر گِرد بهشتيان، پسرانى جاودانى مى گردند كه اگر انسان آنان را ببيند، گُمان مى كند كه آن ها مرواريدهاى پراكنده هستند؛ البتّه برترى زيبايى بهشتيان نسبت به آنان، مانند برترى ماه شب چهارده بر ستارگان است.
2. اين پسرها فرزندان مردم دنيا هستند كه نه كار نيكى داشته اند تا براى آن، پاداش داده شوند و نه گناهى كرده اند تا براى آن، مجازات گردند؛ براى همين، اين جايگاه به آنان داده شده است.
حَيَوانات بهشت
1. حيوانات بهشت: بز، گوسفند، شترى كه سه سال با آن به حج بروند، چارپايى كه پنج بار با آن در عرفه وقوف شود، شتر، اسب و حيواناتى كه براى قربانى تهيّه مى شوند.
2. بهشتيان در قيامت پياده محشور نمى شوند؛ بلكه بر شتران ارزشمند ماده اى كه آفريدگان، همانند آن ها را نديده اند و بر پشت آن ها جهازهايى از طِلا است، نشانده و وارد محشر مى شوند تا آن كه درهاى بهشت را مى زنند و با آن ها در بهشت پرواز مى كنند.
3. آنان بر شترهاى ماده ی ارزشمند سفيدى كه مانند ياقوت هستند و بر پشت آن ها تشک گذاشته شده است، به ديدار يكديگر مى روند.
4. انسان بهشتی بر اسبى از ياقوت سوار مى شود كه دو بال دارد و به هر جا كه بخواهد، با آن پرواز مى كند.
5. اسب هاى جنگجويان در دنيا، اسب هاى آنان در بهشت هستند.
6. خوب است كه انسان حيواناتى را كه براى قربانى تهيّه مى كند، چاق و چالاک انتخاب كند؛ چون آنها مَركب هاى او براى گذشتن از صراط هستند.
بازارهاى بهشت
1. در بهشت بازارى است كه بهشتيان در هر جمعه به آن جا مى روند؛ آن گاه باد شَمال مى وزد و بر چهره ها و لباس هاى آنان مى خورد و بر زيبايى شان افزوده مى شود و هنگامى كه پيش خانواده هاى خود بر مى گردند، خانواده هايشان به آنان مى گويند: «به خدا بعد از [رفتن از] پيش ما زيباتر شده ايد.» و آنان مى گويند: «به خدا شما [هم] بعد از رفتن ما زيباتر شده ايد!»
2. در بهشت بازارى است كه خريد و فروشى در آن نيست؛ بلكه چهره هايى از زنان و مردان است و هر گاه مرد چهره اى بخواهد، به آن بازار مى رود.
در آن جا انجمى از حورالعين است كه آفريدگان، همانند آنان را نديده اند و ايشان با صداى بلند مى گويند: «ما جاودانگانى هستيم كه هرگز از بين نمى رويم. ما همواره خوشحاليم و هرگز ناراحت نمى شويم. ما نازپروردگانى هستيم كه هرگز گَرد فقر بر ما نمى نشيند؛ پس خوشا به حال كسى كه از آنِ ما باشد و ما از آنِ او باشيم!»
3. در بهشت بازارهايى هست كه خريد و فروشى در آن ها نيست؛ بلكه بهشتيان در آن ها گروه گروه گِرد هم مى نشينند و با يكديگر سخن مى گويند؛ در باره ی اين كه دنيا چگونه بود و چگونه خدا را عبادت مى كردند و تهيدستان و توانگران دنيا چگونه بودند و مردن چگونه بود و چگونه پس از آن كه مدّت ها بدنشان پوسيده شده بود، به بهشت آمدند.
