سرانجام اعمال، جلسه‌ی 1397/3/7
بسم الله الرّحمان الرّحیم
این متن، نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی در روز دوشنبه، 1397/3/7، با موضوع سرانجام اعمال است.
شیخ صدوق ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ از علمای شیعه در قرن چهارم هجری است و حدود 200 کتاب نوشته؛ امّا متأسّفانه تنها چند تا از آن‌ها به ما رسیده است.
یکی از آثار ایشان، کتاب شریف «ثواب الاعمال و عقاب الاعمال» است درباره‌ی کیفر (پاداش و عذاب) اعمال می‌باشد.
در پایان این کتاب، سخنرانی آخِر حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ آمده است. یکی از سخنان حضرت در آن، این است: «شهادت می‌دهیم که هیچ معبودی جز الله نیست.»
«شاهد» یعنی: مشاهده‌کننده و «شهادت‌دادن» یعنی: گواهی‌دادن از روی مشاهده‌کردن؛ پس اگر انسان خداوند والا و توحیدش را با دلش ببیند، می‌تواند به معنای واقعی بگوید: «اَشهَدُ اَن لا اِلاهَ اِلَّا اللهُ؛ شهادت می‌دهم که هیچ معبودی جز خدا نیست.»
با گناه‌نکردن، انجام‌دادن واجبات و توسّل به اهل بیت عصمت ـ سلام الله تعالی علیهم. ـ می‌توان به این مهم رسید.
مؤمن کسی است که به این پنج مورد، ایمان داشته باشد:
1. وجود خداوند والا؛
2. توحید و یگانگی او؛
3. نُبوّت پیامبران (سلام الله تعالی علیهم)؛
4. امامت دوازده امام ـ سلام الله تعالی علیهم. ـ که از سوی خداوند انتخاب شده‌اند؛
5. معاد.
بر طبق حدیث شریف، پس از مرگ انسان، دو فرشته می‌آیند و از او می‌پرسند: «پروردگارت کیست؟» و اگر انسان پاسخ دهد: «الله»، می‌پرسند: «چرا؟»! اگر انسان یکی از این دو پرسش یا هر دوی آن‌ها را پاسخ ندهد یا اشتباه پاسخ دهد، آنان عذابش را آغاز می‌کنند!
بسیاری از انسان‌ها نمی‌توانند در دنیا و در شرایط عادی، به این پرسش‌ها پاسخ دهند؛ چه برسد به قبر که خانه‌ی وحشت است!
یکی از ادلّه‌ی اثبات وجود خداوند والا، این است که اگر جهان، نظم‌دهنده‌ای نداشت، نظم نداشت؛ امّا جهان نظم دارد؛ پس، جهان، نظم‌دهنده‌ای دارد و به تعبیر دیگر: جهان، نظم دارد و نظم، نظم‌دهنده لازم دارد؛ پس، جهان، نظم‌دهنده لازم دارد.
نام این نظم‌دهنده، الله ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ است.
بر طبق حدیث شریف، جهان مانند خانه‌ای است که ساخته شده و در آن، همه‌ی چیزهایی که بندگان خدا به آن‌ها نیاز دارند، فراهم شده است؛ آسمان مانند سقفی، برافراشته شده و زمین مانند فرشی، گسترده گشته و ستاره‌ها مانند چراغ‌های نورانی هستند و گوهرها(ی درون کوه‌ها و معادن)، مانند کالاهایی پس‌اندازِشده (برای مواقع ضروری) نگهداری شده‌اند و انسان مانند اختیاردار این خانه است و به او همه‌ی چیزهایی که در این خانه است، واگذار شده است و این‌ها نشان می‌دهند که جهان از روی حساب و نظم آفریده شده است.
