حقیقت عبادت و اثر نِهایی‌اش: خوشا آنان که هر شب عارفانه
بسم الله الرّحمان الرّحیم
شعری از حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ درباره‌ی حقیقت عبادت و اثر نِهایی آن:
خوشا آنان كه هر شب عارفانه
نياز آرَند در حال مناجات (1)
ز سوز دل، سخن با يار گويند
كنند از لطف حقْ سيْر سَماوات (2)
رسند آن‌جا كه اهل حق رسيدند
به دست آرَند بس نيكومقامات (3)
مقاماتی که بخشد حقْ‌تعالی
به خوبان جهانْ روى مُوالات (4)
يكى زآن‌ها بوَد قرب اِلاهى
كه باشد برترين جاى مُباهات (5)
هر آن كس كه رسد آن‌جا، يقيناً
كند با وَجه حق از دلْ ملاقات
بگويم جوهر مقصود خود را
نباشد اين مقام اَندَر عبارات: (6)
اگر خواهد كسى قُرب خدا را
عبادت می‌كند بر طبق آيات
كسانى را كه حق خوانده ائمّه
به دست آرَد ز آيات و روايات
عمل بر دين كند، نه اين كه بافد
ز پيش خودْ هزارويک خرافات
عبادت هست فرمان‌بردن از حق
نيرزد بی‌عبوديّتْ اطاعات (7)
عبادت گر كنى با خواهش دل
عبادت نيست، دورى كن ز عادات
سخن‌ها گفته‌ام در شعرهايم
اگر دقّت كنند اهل عنايات
بگويم آخِرين حرف خودم را
به اهل علم و فضل و دين و خيرات: (8)
نما هر كار را با امر اَللّه
كجا ما را بوَد تاب مُجازات؟ (9)
خدا بر تو دهد پاداش نيكو
«بِنيسى»! گر كنى اين‌سان عبادات (10)
1) نیاز آرند: نیاز می‌آورند، رازونیاز می‌کنند، بیان حاجت می‌کنند.
2) یار: مقصود، خداوند مهرْبان است. حق: از نام‌های خداوند والا. سماوات: آسمان‌ها.
3) آرند: می‌آورند. نیکومقامات: مقام‌های نیکو.
4) موالات: دوستی با همدیگر.
5) قرب الاهی: نزدیک‌شدن به خداوند سبحان. مباهات: بالیدن، نازیدن.
6) جوهر: اصل و خلاصه. اندر: در. عبارات: عبارت‌ها، سخن‌ها.
7) عبودیت: بندگی. اطاعات: اطاعت‌ها. مقصود، عبادت‌هایی است که بر طبق دستور الاهی نباشند.
8) خیرات: کارهای نیکو.
9) تاب: طاقت. مجازات: عقوبت.
10) این‌سان: این‌گونه، این‌طور.
