تکلّف در برپاکردن مجالس ترحیم (کلیپ صوتی کوتاه)
بسم الله الرّحمان الرّحیم
چند لحظه از سخنرانی حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
(متن صوت بالا):
تکلّف در برپاکردن مجالس ترحیم
در حدیث داریم [وقتی که] کسی مُرد، دیگران: همسایه‌ها، فامیل‌ها ۳ روز اوّل فوت آن طرف را باید برای عزادارها، ورثه، برای همسرش، بچه‌هایش، این‌ها غذا ببرند. دیگران ببرند.
الان یکی نمرده، بچه‌هایش کاملاً بدبخت می‌شوند؛ ۳ روز که نَه، تا هفتمش که باید غذا بدهند، چهلمش غذا بدهند، سالش غذا بدهند.
گاهی سال‌درسالش هم می‌کنند بعضی نادان‌ها! خب یک آدم معمولی [مرده]. حالا یک مرجِع تقلید باشد، یاد دین به یاد او زنده بشود، یک چیزی. حالا یک آدم معمولی مرده. خدا رحمتش کند. ۱۰ سال، هر سال برایش مجلس می‌گیرد. دیگران هم به این نگاه می‌کنند؛ آن‌ها برای بابایشان، نه‌نه‌شان [مجلس] می‌گیرند چند سال.
این، تکلّف است. می‌گوید: «حاج‌آقا! پدرم درمی‌آید؛ ولی من این کارها را می‌کنم!» چرا؟! چرا؟!
#اطعام، #تکلف، #مجالس ترحیم
