پرسش‌های اخلاقی و اجتماعی

[vc_row][vc_column][vc_toggle title=”راه‌هاى محبّت به دوست چيست؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

1. اظهار دوستى؛ 2. بخشندگى و هديّه‌دادن؛ 3. ديدار و تماس؛ 4. آشكارا سلام‌دادن؛ 5. پاسخ سلام دادن؛ 6. نرمى در سخن؛ 7. دست‌دادن؛ 8. خيرخواهى؛ 9. كمک؛ 10. برآوردن نياز؛ 11. گرامی‌داشتن؛ 12. همدردى؛ 13. بر خود مقدّم‌داشتن؛ 14. به نيكى يادكردن؛ 15. هديّه‌كردن عيب‌ها؛ 16. دعا؛ 17. گذشت‌كردن از لغزش‌ها؛ 18. جوياشدن از احوال زندگی‌اش.

[/vc_toggle][vc_toggle title=”چرا برخى از دعاها مستجاب نمی‌شوند و راهكارهاى استجابت دعا چيست؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

مستجاب‌شدن دعا شرايطى دارد كه بعضى از آن‌ها عبارتند از:
1.  تمركز حواس و حضور قلب در دعا و پرهيز از غَفلت از هنگام دعا (1)؛ در حقيقت، بدون اين كه حواسّ انسان فقط به دعا و خواستنش از خدا باشد، دعا دعا نيست (2).
2. اطاعت از خدا (3) و گناه‌نكردن (4).

     خداوند والا ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ در سوره‌ی مباركه‌ی شورا، آيه‌ی شريفه‌ی 26، درباره‌ی خودش می‌فرماید: «و يَستَجيبُ الَّذينَ آمَنوا و عَمِلُوا الصّالِحاتِ؛ و كسانى را كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، استجابت می‌كند.» و حضرت رسول اكرم ـ صلّى الله عليه و آله و سلّم. ـ فرمودند: «اَطيعُوا اللّهَ؛ يُطِعكُم (5)؛ از خدا اطاعت كنید تا از شما اطاعت كند.»

     حضرت اميرالمؤمنين ـ سلام الله تعالی علیه. ـ فرمودند: «اَلمَعصِيَةُ تَمنَعُ الاِجابَةَ (6)؛ نافرمانى (از خدا) جلو استجابت (دعا) را می‌گيرد.»

     بعضى از گناهان در مستجاب‌نشدن دعا اثر جدّی‌ترى دارند؛ مانند ظلم، عاقّ والدين شدن، قطع رحم، زنا، شرابخواری، ترک امر‌به‌معروف و نهى‌از‌منكر، سبک‌شمردن نماز، سخن‌چينى، گوش‌كردن موسيقى (7) و خوردن مال حرام و ناپاک (8). اگر كسى لقمه‌ی حرامى بخورد، چهل روز دعايش قبول نمی‌شود (9).

1) ر.ک: نهج‌الدّعاء، ص 240 و 241، ح 735 ـ 741.
2) ر.ک: همان، ص 243.
3) ر.ک: همان، ص 234 ـ 237، ح 706 ـ 720.
4) ر.ک: همان، ص 247 ـ 250، ح 745 ـ 759.
5) همان، ص 234، ح 710.
6) همان، ص 248، ح 747.
7) ر.ک: همان، ص 250 ـ 256.
8) ر.ک: همان، ص 237 ـ 240، ح 721 ـ 734.
9) ر.ک: همان، ص 237، ح 725 و 726 و ص 238، ح 727.

[/vc_toggle][vc_toggle title=”چگونه می‌توان صبور شد؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

راه‌هاى گوناگون دارد؛ مثلاً: 1. تمرين صبر تا رسيدن به صبورى و صبر كامل در همه‌ی مشكلات و وظايف؛ 2. الگوبردارى از انسان‌هاى صبور در طول تاريخ و زمان حاضر و انديشيدن درباره‌ی صبورى آنان؛ 3. انديشيدن درباره‌ی آثار خوب صبر و آثار منفى بی‌صبرى؛ 4. خواندن و شنيدن آيات و روايات صبر.

[/vc_toggle][vc_toggle title=”چگونه می‌توان حسادت را ترک كرد؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

راه‌هاى گوناگونى دارد؛ مثلاً:
1. مهرْبانی‌ورزيدن و هديّه‌دادنِ گهگاه به كسى كه مورد حسادت است؛
2. انديشيدن درباره‌ی آثار منفى حسادت؛ مانند نابودشدن روح و بدن؛
3. خواندن آيات و روايات حسادت و گوش‌دادن به آن‌ها، به همراه تفکّر در معارف آن‌ها.

[/vc_toggle][vc_toggle title=”هنگام نزدیک‌شدن به شب قدر و مدّتى پس از آن، بیش‌تر اعمال دينى خود را به‌موقع و به‌خوبى انجام می‌دهم؛ به گونه‌اى كه روشنايى خاصّى را در دلم احساس می‌كنم؛ حتّى برخى از اعمال مستحب را هم انجام می‌دهم؛ ولى پس از آن يكى دو ماه، کم‌كم حتّى نمازم آن روشنايى سابق را ندارد و از توجّه مطلقم به خدا به‌شدّت كاسته می‌شود. براى اين كه هميشه به وظايف دينی‌ام عمل كنم و قلبم روشن باشد، چه كنم؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

خودسازى 2 مرحله دارد:
1. تصميم جدّى گرفتن براى حرَكت دائم به سوى مبدأ آفرینش ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ ؛
2. انجام‌دادن اعمالى كه خداوند والا ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ از انسان طلبيده است.

براى موفّق‌شدن در اين 2 مرحله، به نكات ذيل بايد توجّه كرد:
الف. خودشناسى؛ يعنى: شناختن استعدادها و توانمندی‌هاى خود؛
ب. برنامه‌ريزى دقيق از این‌ راه‌ها:
1.واقع‌گرايى؛ يعنى: هر كسى بايد با توجّه به قدرت‌هاى روحى و جسمى و شرايط و موقعيّت خودش برنامه‌ريزى كند تا هميشه بانَشاط باشد و احساس سختى نكند؛
2. جذّابيّت؛ مثلاً: به جاى اين كه شخص هر روز يک جزء قرآن بخواند، يک صفحه بخواند؛ امّا با حال و توجّه كامل و ژرف‌انديشى در معانى آن؛
3. تدريج؛ از حدّاقل آغاز كند؛ امّا در انديشه‌ی افزون‌سازى تدريجى باشد؛ مثلاً: اگر خواندن همه‌ی نماز شب، براى او سخت است، فقط يک رَكعت وتر را بخواند؛ پس از يكى دو هفته، دو رَكعت شفع را هم اضافه كند و كم‌كم همه‌ی آن را به‌جا آورد.
4. رعايت مراتب حال؛ ابتدا واجبات را انجام دهد و گناهان را ترک كند و كم‌كم به انجام‌دادن مستحبّات و ترک مكروهات بپردازد.
5. کمک‌خواستن از خداوند والا ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ و توسّل به 14 معصوم ـ سلام الله تعالی علیهم. ـ در اين راه مقدّس؛
6. اسوه‌گزينى از انبيا و اهل بيت ـ سلام الله تعالی علیهم. ـ و نيز عرفا، علما و خوبان الاهى؛
7. مشارطه؛ يعنى: در آغاز هر روز، با خود شرط كند و تصميم بگيرد كه آن روز، كارى بر خِلاف فرموده‌هاى خداوند والا ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ انجام ندهد؛
8. مراقبه؛ در تمام روز مواظب خود باشد تا مبادا به شرطش عمل نكند و شيطان او را به بيراهه بكشاند و هر گاه فكر عمل نادرستى به ذهنش خطور كرد، با خود بگويد كه من پيمان بسته‌ام كه كار خِلاف انجام ندهم؛
9. محاسبه؛ هر روز به حساب و كتاب نفْس خود بپردازد كه آيا به شرطش وفا كرده است يا نه. اگر وفا كرده بود، خداوند والا ـ جلّ جلاله، و حسنت اسماؤه. ـ را برای اين توفيق‌دادنش شكر كند و اگر نكرده بود، از او عذرخواهى كند و بِنا بگذارد كه فرداى آن روز، مردانه به شرطش عمل كند.

[/vc_toggle][vc_toggle title=”چگونه می‌توان قدر معلّم و استاد را دانست و از او قدردانی کرد؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

از این راه‌ها: 1. تواضع‌کردن در برابر او؛ 2. خوش‌اخلاقی با او؛ 3. مدارا با او؛ 4. هديّه‌دادن به او؛ 5. دل‌سپردن به درس و انجام‌دادن تكاليف درسی؛ 6. احترام‌گذاشتن و ادب‌ورزیدن در ورود به محضر او و خروج از محضرش و در نوع نشستن، نگاه‌كردن، سخن‌گفتن و…؛ 7. تشكّر زبانى از او؛ 8. اطاعت از او در غیر حرام‌ها و ترک واجبات؛ 9. همراهى با او در همه‌ی جلسات و کلاس‌هایش؛ البتّه اگر ناراحت نشود؛ 9. روبه‌روى او نشستن؛ 10. بدون اجازه‌اش سخن‌نگفتن و كارى‌نكردن؛ 11. گرامى‌داشتن او؛ 12. او را بر خود مقدّم‌داشتن؛ 13. او را به نيكى يادكردن؛ 14. جوياشدن از احوالش.

[/vc_toggle][vc_toggle title=”چرا انسان‏‌ها دنبال مادّیّات هستند؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

دنبال مادّیّات بودن به اندازه‌ی «نیاز واقعی» یا به انگیزه‌ی «خدمت‏‌رسانى و مَحبّت به دیگران»، خوب و لازم است؛ ولى دنیاخواهیِ بیش‏‌تر از آن، نشانه‌ی روحیّه‌ی ناپسند دنیاپرستى و صفات زشت اخلاقى است.

[/vc_toggle][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_toggle title=”آیا همیشه باید در زمان حال زندگى کنیم؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

آرى؛ البتّه به این معنا که تنها به آنچه در هر لحظه وظیفه‏‌ی ما است، عمل کنیم؛ حال، گاهى وظیفه به سبب امرى است که واقع شده است و گاهى به سبب امرى که در حال وقوع است و گاهى به سبب امرى که واقع خواهد شد.

[/vc_toggle][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_toggle title=”اگر کسى بارها توبه‌اش را بشکند، خدا او را مى‏‌آمرزد؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

اگر در هنگام توبه‏‌هایش واقعًا قصد توبه داشته باشد، خداوند مهرْبان گناهانى را که او «پیش از توبه» انجام داده و «برای آن‏‌ها» توبه کرده است، مى‏ آمرزد. خود توفیق توبه، نشانه‌ی آمرزش است.

     محمّد بن مسلم از حضرت امام محمّد باقر ـ سلام الله تعالی علیه. ـ پرسید: «اگر کسى پس از توبه، باز گناه کند و دوباره توبه کند، چه حکمى دارد؟» حضرت فرمودند: «اى محمّد بن مسلم! آیا باور دارى (= مى‌شود) که بنده‌ی مؤمن از گناهش پشیمان شود و برای آن (از خدا) آمرزش بخواهد و توبه کند و خدا توبه‏‌اش را نپذیرد؟… هر گاه مؤمن به استغفار و توبه برگردد، خدا نیز به آمرزیدن او برمی‌گردد؛ زیرا خدا آمرزنده و مهربان است؛ توبه را مى‏‌پذیرد و از کارهاى بد در‌مى‏‌گذرد؛ پس مبادا که مؤمنان را از رحمت خدا ناامید سازى.»

     ابوبصیر به حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ عرض کرد: «کدام یک از ما مى‏‌تواند توبه کند و دوباره به گناه برنگردد؟» حضرت فرمود: «خدا از میان بندگانش آن کسى را که به آشوبِ گناه دچار مى‏‌شود و بسیار توبه مى‏‌کند، دوست مى‏‌دارد.»

این درگه ما درگه نومیدى نیست / صد بار اگر توبه شکستى، بازآ

[/vc_toggle][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_toggle title=”آیا شیعه‌ی گنهکار هم مى‏‌تواند سرباز امام زمان ـ علیه السّلام. ـ شود؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]با توبه‌ی واقعى و انجام‏‌دادن واجبات و ترک گناهان مى‏‌تواند.[/vc_toggle][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_toggle title=”اگر کسى شوخى‏‌هاى بد و نابه‌جا کند، با او چه برخوردى باید کرد تا هم ناراحت نشود و هم شوخى‏‌های بدش را کنار بگذارد؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

چند بار با زبان خوش، زیان‏‌هاى شوخى بد و آثار مثبت «سخنان خوب گفتن» را به او تذکّر دهید. اگر اثر نداشت، مدّتى هنگامی که شوخی‌های نادرست می‌کند، به او اعتنا نکنید و محل نگذارید و اگر باز به شوخى‏‌هاى نادرستش ادامه دهد، رابطه‏‌ی خود با او را کم و در صورت لزوم، قطع کنید.

[/vc_toggle][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_toggle title=”گفته مى‏‌شود که اهل فلسطین خون‏‌هاى ارسالى ایران را نمى‏‌پذیرند و مى‏‌گویند که ما خون کفّار را نمى‏‌خواهیم یا گفته مى‏‌شود که اهل فلسطین یزیدى هستند. با این حال چرا به آنان کمک کنیم؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

1. معلوم نیست که این مطالب، حقیقت داشته باشند و شاید شایعه باشند؛
2. به فرض هم که درست باشند، شاید برخى از فلسطینی‌ها این‌چنین باشند؛ نه همه‌ی آنان؛
3. باید در حدّ امکان به مظلوم کمک کرد؛ اگرچه هم‏‌مذهب نباشد؛
4. کمک‌کردن به فلسطین، کمک‌کردن به ایران است؛ چون هدف اسرائیل تسلّط بر خاورمیانه و ایران است و ایران با کمک‌کردن به فلسطین، جلو اسرائیل مى‏‌ایستد تا این رژیم پلید نتواند مقاصدش را به آسانى پیش ببرد و پیشروى کند.

[/vc_toggle][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_toggle title=”به کسانی که به مشهد مقدّس می‌روند، چه پیشنهادهایی دارید؟” style=”round” color=”green” size=”lg” css_animation=”zoomIn”]

۱. پیش از سفر و در سفر، کتابی درباره‌ی حضرت امام رضا ـ سلام الله تعالی علیه. ـ مطالعه کنند؛
۲. مهم‌ترین نکته در زیارت، توجّه‌داشتن در حرم مطهّر به این است که آن حضرت حضور دارد، زائرانش را می‌بیند و به زیارت‌ها و حاجت‌های آنان عنایت کامل دارد؛
۳. در هنگام زیارت، حضور قلب و تمرکز حواس داشته باشند؛
۴. اگر می‌توانند، هر صبح و هر شب، یک بار با شادابی به زیارت مشرّف شوند؛
۵. هر بار که به حرم مطهّر مشرّف می‌شوند، به نیابت از حضرت معصومه یا یکی از اهل بیت و اولیاء‌الله ـ سلام الله تعالی علیهم. ـ بروند و زیارت کنند.

     رعایت این نکات در زیارت بقیّه‌ی اهل بیت ـ صلوات الله تعالی علیهم. ـ‌ هم خوب است و باعث کامل‌شدن زیارت می‌شود.

[/vc_toggle][/vc_column][/vc_row]