شکر مهتابی!
شکر مهتابی!
حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
دوشنبه، ۱۰ / ۱۰ / ۱۴۰۳، مردی به بنده گفت: «همسرم خیلی اهل شکر است و حتّی برای چیزهایی که به چشم نمی‌آید، شکر می‌کند؛ مثلاً: برای این که در خانۀ ما مهتابی هست و آن روشن می‌شود، شکر می‌کند و می‌گوید که خدایا! شکرت؛ که آب به برق تبدیل می‌شود و برق تا خانۀ ما می‌آید و به مهتابی خانۀ ما وصل می‌شود و مهتابی ما روشن می‌شود.»
فردای آن روز، بنده در سخنرانی گفتم: خوب است که مؤمن نه‌تنها برای «داشتن‌هایش» شکر کند، بلکه باید برای «نداشتن‌های غیراختیاری»، «ازدست‌دادن‌های بی‌اختیار» و «نعمت‌های دیگران»، حتّی نعمت‌های کسانی که عزیز او نیستند، شکر کند!
خوشا به حال اهل شکر!؛ که همیشه به خداوند مهربان ـ جلّ جلاله. ـ و نعمت‌هایش توجّه و در نتیجه، شکر می‌کنند و در نتیجه، حالشان خوب است.
خدایا! شکرت؛ که به ما و آفریدگان دیگرت، نعمت‌های فراوان‌درفراوان داده‌ای؛ به حدّی که خودت در ۲ جای قرآن کریمت فرموده‌ای: «اگر نعمت‌های خدا را بشمارید، نمی‌توانید آن را به شماره درآورید.» (۱).
از دست و زبانِ که برآید / کز عهدۀ شکرش به‌در آید؟ (۲)
لطفاً شما هم بگویید: الحمد للّه ربّ العالمین.
- «و اِن تَعُدّوا نِعمَةَ اللّٰهِ لاتُحصوها» (ابراهیم: ۱۴، ۳۴ و نحل: ۱۶، ۱۸).
- از: سعدی.
#بلا، #حال_خوب، #شکر، #نعمت
