دو عامل عمومی زودپیری
دو عامل عمومی زودپیری
حاج‌آقا اسماعیل داستانی بِنیسی
دیشب، پنج‌شنبه، ۲۹ / ۹ / ۱۴۰۳، در جمعی گفتم: یکی از عوامل زودپیری، غصّه‌خوردن است.
شخصی با این سخنش سخن بنده را تأیید کرد: «پدرم خیلی غصّه می‌خورد و حدود ۷۰ سال زندگی کرد؛ امّا پدربزرگم نه؛ مثلاً: هنگامی که می‌شنید فُلان شخص از دنیا رفته، می‌گفت: “خدا رحمتش کند. ‹انّا للّه و انّا الیه راجعون.› (۱) یک روز، ما هم خواهیم مرد.” و غصّه نمی‌خورد و بیش از ۹۰ سال، زندگی کرد.»
به تعبیر آقای سیاوش راد:
مبَر ز موی سپیدم گُمان به عمر دراز / جوان ز حادثه‌ای، پیر می‌شود گاهی
انسان نباید «همّ و غم» داشته باشد. «همّ» یعنی: نگرانی نسبت به آینده. «غم» یعنی: غصّه نسبت به حال و گذشته.
هم حضرت امیرالمؤمنین (۲) و هم حضرت امام جعفر صادق (۳) ـ سلام اللّه تعالی علیهما. ـ فرموده‌اند: «اَلهَمُّ نِصفُ الهَرَمِ؛ نگرانی، نیمۀ پیری است.»؛ یعنی: نصف پیری‌ها از نگرانی‌ها است!
پس بکوشیم که برای «دنیا»
ـ نه زیاد غصّه بخوریم؛ غصّۀ نداشتن‌ها (که نامش «حسرت» است) و غصّۀ ازدست‌دادن‌ها (مرگ‌ومیرها، ورشکستگی‌ها، بیماری‌های پس از تندرستی، و…)
ـ و نه نگران شویم؛ نگران این که چه خواهد شد و چه پیش خواهد آمد؛
بلکه فقط به خداوند مهربان ـ جلّ جلاله. ـ تکیه و «توکّل» کنیم و به اندازۀ «خداپسند»، «تلاش» و «توسّل» نماییم. همین.
- «و بَشِّرِ الصّابِرینَ * الَّذینَ اِذا اَصابَتهُم مُصیبَةٌ قالوا اِنّا لِلّهِ و اِنّا اِلَیهِ راجِعونَ؛ و به شکیبایان، مژده بده؛ کسانی که وقتی مصیبتی به آنان برَسد، می‌گویند: “انّا للّه و انّا الیه راجعون (قطعاً ما برای خدا هستیم و قطعاً ما فقط به سوی او بازمی‌گردیم.)”.» (بقره (۲)، ۱۵۶). خوب است که انسان هر گاه دچار مصیبتی شد، این جمله را بگوید.
- تحف‌العقول، ص ۱۱۱، ۲۱۴ و ۲۲۱؛ الخصال، ج ۲، ص ۶۲۰؛ نهج‌البلاغة، تحقیق صبحی صالح، حکمت ۱۴۳؛ خصائص‌الأئمّة، ص ۱۰۴؛ کنزالفوائد، ص ۱۹۰؛ شرح نهج البلاغة، ابن ابی الحدید، ج ۱۸، ص ۳۴۱، ش ۱۳۹؛ الدّر النّظیم، ص ۳۷۴؛ و بحارالأنوار، ج ۱۰، ص ۹۹ و ج ۷۵، ص ۵۳، ش ۸۸ و ج ۷۵، ص ۶۰، ش ۱۳۸، و ص ۹۳، ش ۱۰۵، و ج ۷۹، ص ۱۸۰.
- کتاب من لایحضره الفقیه، ج ۴، ص ۴۱۶، ش ۵۹۰۴ و کشف‌الغمّة، ج ۲، ص ۲۰۷.
#استرجاع، #پیری، #تلاش، #توسل، #توکل، #حسرت، #غم، #کوشش، #نگرانی
