سرانجام اعمال، جلسه‌ی 1397/3/14
بسم الله الرّحمان الرّحیم
این متن، نکاتی از سخنرانی حجّت الاسلام و المسلمین اسماعیل داستانی بِنیسی در روز دوشنبه، 1397/3/14، با موضوع سرانجام اعمال است.
حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ در ادامه‌ی سخنرانی مفصّل آخِرشان فرمودند: «کسی که به مزدبگیری در مزدش ستم کند، خدا عمل (خوب) او را باطل (و نابود) می‌کند و بوی بهشت را بر او حرام می‌گرداند؛ در حالی که بوی آن از فاصله‌ی پانصد سال راه استشمام می‌شود.»
این بخش حدیث شریف، شامل هر کسی است که در پرداختن حقوق و مزد هر کسی که برای او کاری انجام می‌دهد، کوتاهی و ظلم کند؛ یعنی: حقوق و مزدش را پرداخت نکند یا کم پرداخت کند و یا دیر پرداخت نماید؛ چه کارمندش باشد و چه کارگرش و چه راننده‌ی تاکسی و چه هر مزدبگیرِ دیگری.
چنین کسی اعمال صالحش از بین می‌رود و نه‌تنها به بهشت نخواهد رفت، بلکه حتّی بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد و عذابش در دنیا آغاز می‌شود؛ مگر این که طرف مقابل را راضی کند و از این که خداوند والا را نافرمانی کرده است، پشیمان شود.
حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ در ادامه فرمودند: «و کسی که به همسایه‌اش در یک وجب از زمین خیانت کند، خداوند والا در روز قیامت آن (یک وجب) را تا هفتمین زمینِ (زیر آن)، مانند طوقی از آتش، بر گردن او می‌پیچد تا این که او را وارد آتش دوزخ گرداند.»
این درباره‌ی کسی است که یک وجب از زمین همسایه را غصب کند؛ چه رسد به کسی که بیش‌تر غصب کند.
با یکی از عزیزانم، به روستایی رفتم. در ورودیِ روستا قبرستان بود و در سمت راست روستا، باغ‌های سرسبز و خرّم و در سمت چپ آن، خانه‌های متروک و بدون ساکن؛ مگر چند خانه!
از او پرسیدم که چرا این روستا این‌گونه است؟ گفت: «صاحبان هر یک از این باغ‌ها، به جهتِ مثلاً یک متر زمین، با همدیگر دعوا کردند و یکدیگر را کشتند؛ برای همین، باغ‌هایشان هست و خودشان نیستند و در سینه‌ی قبرستان قرار گرفته‌اند!»
حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ در ادامه فرمودند: «و کسی که قرآن را بیاموزد و سپس آن را عمداً فراموش کند، خداوند را در روز قیامت ملاقات خواهد کرد؛ در حالی که دچار بیماری خوره و در غل و زنجیر است و برای هر آیه‌ای که فراموش کرده است، خداوند یک مار را بر او مسلّط می‌کند.»
آموختن قرآن کریم، هم می‌تواند با یادگرفتن الفاظ آیات شریفه‌ی آن باشد و هم با فراگرفتن مفاهیم و تفسیر آن‌ها.
اگر انسان آیه یا سوره‌ای را یاد گرفت یا حفظ کرد، باید گاهی آن را مرور کند تا فراموش نکند و مشمول این حدیث شریف نشود.
پدر و مادر نباید فرزندشان را به حفظ قرآن مجبور کنند؛ زیرا شاید این کار باعث شود که فرزندشان از قرآن کریم ـ نعوذ بالله. ـ زده شود یا شاید در آینده، در مرورکردن آیاتی که حفظ کرده است، کوتاهی کند و در نتیجه، آن‌ها را فراموش نماید و دچار عقوبت شود.
سپس حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و اله و سلّم. ـ فرمودند: «و کسی که قرآن را بیاموزد و به آن عمل نکند و دوست‌داشتن دنیا و زینتش را بر آن ترجیح دهد، سزاوار خشم خداوند والا می‌شود و هم‌رتبه با یهودیان و مسیحیانی خواهد بود که کتاب خدا را پشت‌سرشان انداختند.»
پس، هم باید الفاظ و معارف قرآن کریم را یاد گرفت و هم به آن‌ها همیشه عمل کرد.
محبت دنیا و جلوه‌های جذّاب آن، عامل بازدارنده از عمل به دین و معارف وحیانی است؛ پس باید مراقب باشیم که دنیا را دوست نداشته باشیم و زرق‌وبرق‌های آن ما را فریب ندهد.
برخی می‌گویند که ما نمی‌خواهیم قرآن کریم و معارف دینی را یاد بگیریم؛ چون اگر یاد بگیریم، باید به آن‌ها عمل کنیم و چون می‌دانیم که دست‌کم به برخی از آن‌ها عمل نخواهیم کرد، دنبال یادگرفتن آن‌ها نمی‌رویم.
به چنین کسانی باید گفت که انسان دو وظیفه دارد: 1. یادگرفتن دین؛ 2. عمل به دین؛ پس اگر کسی دین را یاد نگیرد، دو عذاب دارد؛ چون وظیفه‌ی اوّلش را هم انجام نداده است.
زیبا بود.
از این که بر روی سخنرانی‌ها کار می‌کنید و آن‌ها را در وبگاه می‌گذارید، ممنونم.
از نظردادن و نظرتان سپاسگزارم.