حضرت امام جعفر صادق (سلام الله تعالی علیه)
بسم الله الرّحمان الرّحیم
شعری از حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ درباره‌ی حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ و شهادت ایشان:
امشب شب شهادت «صادق»، امام ما، است
بنيانگذار مذهب عالىمقام ما است
نامش «امام جعفر» و، «صادق» وِرا لقب
او مايه‌ی اميد و، پناه و قَوام ما است (1)
از مكتبش تشيّع و اسلام جان گرفت
در علم دين به دامن او اِعتِصام ما است (2)
اكثرْ حديث فقه از او گشته منتشر
گفتار او ذخيره‌ی يَومالزِّحام ما است (3)
از علم او چگونه بگويم؟ كه گفتهاند:
«در گفتهاش ملاک حلال و حرام ما است»
پرورده است مكتب درسش هزارها
بر هر كدام مَدح و درود و سلام ما است (4)
از او زكات زنده شده است و صَلات و صَوم
زو پايدار، خمس و صَلات و صِيام ما است (5)
رونق فُزود جمله‌ی احكام دين از او
اين، مايه‌ی سعادت و هم احترام ما است (6)
هر گفتهاش ملاک حق و باطل آمده است
آرى، مرام «حضرت صادق» مرام ما است
شد سرفرازْ دين خدا از كلام او
گفتار صادقش سبب اِنتِظام ما است (7)
آخِر به زهر كينه دشمن، شهيد شد
آن «صادق» امين كه امام هُمام ما است (8)
«منصور» سنگدل كه به ظاهر، خليفه بود
خَصم خدا و دشمن «صادق»، امام ما، است (9)
يا رب! به روز حَشر، عذابش شديد كن
آن را كه باعث مِحَن صبح و شام ما است (10)
هر روز و شب، «بِنيسىِ» از ديده اشكريز
گويد كه عشق «حضرت صادق» مرام ما است
1) وِرا: او را. قوام: اعتدال، استواری و پایداری، اصل.
2) اِعتِصام: چنگ‌زدن، توسّل.
3) یَوم‌الزِّحام: روز مزاحمت، روزِ به هم فشارآوردن و جا تنگ‌کردن برای یکدیگر، روز قیامت.
4) مدح: ستودن، ستایش، وصف‌کردن به نیکی.
5) صَلات: نماز. صَوم: روزه. زو: از او. صِیام: روزه‌داشتن، روزه‌ها.
6) فزود: افزود، زیاد کرد. جمله: همه.
7) صادق: راست. انتظام: سامان‌گرفتن، نظم، آراستگی.
8) هُمام: دِلیر، بخشنده، بزرگ، سَرور، رئیس.
9) منصور: مقصود، منصور دَوانیقی، دومین خلیفه‌ی عبّاسی ـ لعنة الله تعالی علیه. ـ است که حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ را با زهر به شهادت رساند. خصم: دشمن.
10) حَشر: برانگیختن، جمع‌کردن. روز حشر: روز قیامت. مِحَن: مِحنت‌ها، بلاها، غم‌ها.
بسیار زیبا بود.