توبه و بازگشت به سوی خدا
نکاتی در باره ی توبه (برگرفته از احادیث حضرت رسول اکرم _ صلّی الله علیه و اله و سلّم. _ در کتاب شریف «نهج الفصاحة»):
? انسان هنگامی که گناه کرد، «باید بلافاصله» توبه کند (حدیث ۲۲۲).
? توبه ی گناه پنهان باید پنهان باشد و توبه ی گناه آشکار، آشکار (حدیث ۲۲۲).
? توبه، زیبا است؛ ولی توبه ی جوان، زیباتر است (حدیث ۲۰۰۶).
? هیچ گاه درِ توبه بسته نمی شود تا این که خورشید از «مغرب» طلوع کند (حدیث ۸۷۸).
? توبه کننده، مانند کسی است که گناه نکرده است (حدیث ۱۱۹۴).
? اگر گناهان کسی آن قدر زیاد باشد که به آسمان برسد و او توبه کند، خدا همه ی آن ها را می آمرزد (حدیث ۳۳۱۳).
? کسی که از گناهی توبه کند و آن را دیگر انجام ندهد، خدا کاری می کند که فرشتگان نویسنده ی اعمالش، اعضای بدنش و زمین هایی که بر روی آن ها دچار آن گناه شده است، گناهش را فراموش کنند (حدیث ۲۲۰۰).
? خدا از توبه ی بنده، بیش تر خوشحال می شود تا نازایی که فرزنددار شود و تشنه ای که به آب برسد و کسی که چیزی را گم کرده است، آن را پیدا کند (احادیث ۲۱۹۹ و ۲۲۰۰).
? خدا جوان توبه کننده را خیلی دوست دارد (حدیث ۲۶۷۹).
? برای هر گناهی توبه ای است؛ مگر برای بداخلاقی (حدیث ۲۲۵۴).
? دو کس، موفّق به توبه نمی شوند: بدعتگزار و قاتل عمدی (احادیث ۸ و ۶۶۷).
خداوند مهربان، همه ی ما را موفّق به توبه بفرماید.
